En de vink die pinkte voort

Ruim acht maanden thuis … voor we het helemaal verleerden, was het hoog tijd om nog ‘ns andere oorden op te zoeken, de fietsbenen te strekken en weer eens in de tent te slapen. Nadat Engeland, Duitsland, Frankrijk en zelfs Italië waren afgevallen als bestemming wegens te koud en te nat, stapten we in Oostende (met de mooiste tijd van het jaar) op het vliegtuig richting Alicante voor una pequeña vuelta en Murcia.

Steile klimmetjes, glooiende wegen, een echte col in de Sierra de Espuna, veel groen, Via Verdes, weinig verkeer, lanen door boomgaarden met citroenen en sinaasappels, stukjes verwoestijnd gebied en bovenal een aangenaam klimaat… De Spaanse provincie Murcia bleek een meer dan geschikt trainingsparcours te zijn. We begrijpen plots waarom zoveel Noord-European op al dan niet gezegende leeftijd naar ginds trekken. De derde leeftijd blijkt er ook nog actief te zijn, zo ontmoetten we er een Brit die zichzelf voor zijn 79-jarige verjaardag een carbonnen koersfiets cadeau deed.

Campings waren er in voldoende voorraad, alleen moet er misschien nog wat worden gewerkt aan een slaapvriendelijke ondergrond. Een slaapmat op kiezels blijkt niet zo comfortabel als een bed.

Verder moesten vaststellen dat acht maanden thuiscomfort het snedige van onze routine wat had weggenomen. Waar stopten we die tentstokken ook alweer? Hoe krijgen we onze benzinebrander zonder steekvlam aan de praat? … Andere zaken voelden dan weer vanaf de eerste minuut heel vertrouwd. Het lukt nog steeds zelden om je met een beladen vakantiefiets te lanceren en zo vlot een helling op te rijden. Terugschakelen, terugschakelen en nog meer terugschakelen is de enige optie. Stoppen voor een koffietje blijkt een nog steeds een natuurlijke reflex.

Hasta Luego Espana!