Scroll Top

Met lopende neus door IJsland

Als mooiweerfietsers lopen we natuurlijk het risico dat een verslag over een maand fietsen in IJsland al snel neerkomt op een weerpraatje. Daarom eerst wat naakte feiten: het noorden van IJsland grenst aan de poolcirkel en het land kent een koud zeeklimaat. Ter vergelijking: België kent een gematigd zeeklimaat. Om het verschil tussen gematigd en koud te bepalen, gebruikten wij het wetenschappelijke product Nutella: terwijl de choco thuis vlot smeerbaar is, leek hij in IJsland soms meer op vulkanisch gesteente.

We moeten eerlijk toegeven dat de soms extreme en snel wisselende weersfactoren een invloed hadden op onze moral, het was bij momenten een beetje een emotionele rollercoaster. Wiskundigen onder jullie moeten in staat zijn een logaritme voor onze gemoedstoestand te definiëren met volgende variabelen:

  • de temperatuur ’s morgens in de tent: variërend van 4 tot 10° C
  • de kleur van de lucht: variërend van donkergrijs tot blauw met witte wolkjes
  • de sterkte van de wind: variërend van 4 tot 9 beaufort
  • de neerslag: variërend van licht miezerend tot hagelstorm

Op en neer in de Westfjorden

We warmden ons figuurlijk op voor onze tocht in IJsland met een toertje rond Snæfellsnes. Het schiereiland dankt zijn naam aan de vulkaan Snaefellsjökull. Jules Verne schreef trouwens naar aanleiding van deze gletsjer de klassieker ‘Reis naar het centrum van de aarde’. Om aan de andere kant van het schiereiland te raken, mocht er een eerste keer geklommen worden en tot onze grote verbazing konden we op amper 375m in de sneeuw fietsen. Hoog tijd om een extra jasje aan te trekken.

De Westfjorden zijn een bijzonder ruig en verlaten gebied. De boomgrens ligt er op amper 1 meter, bomen belemmeren volgens de locals toch maar het zicht. Een fjord is volgens Wikipedia een bepaald type inham in een bergachtige kust, gekenmerkt door steile wanden die door gletsjerwerking zijn uitgesleten. Concreet betekent dit voor fietsers (en natuurlijk ook voor andere weggebruikers, maar die voelen dat zo niet) dat er tegen een stevig percentage mag geklommen worden. Na een korte beloning bij het bereiken van de top kan je afdalen naar zeeniveau om opnieuw te beginnen. Maar het was er wel ontzettend mooi. We genoten er van blauwe lucht, azuurblauw helder water, witte stranden en bergen.

We reden eerst naar het meest westelijke punt van IJsland, naar Latrabjarg, waar kliffen bewoond worden door miljoenen vogels waaronder puffins. Deze wat melancholisch kijkende, clownachtige vogels laten zich makkelijk fotograferen. We gingen er dan ook met plezier bij liggen.

Daarna volgden we de onverharde weg 60 naar de Dynjandi waterval. Onderweg stopten we voor een koffie in Bildudalur. De zon scheen en het was vrij warm. De IJslandse medemens reageerde meteen: topjes werden uit de kast gehaald en de ijsjes gingen vlot over de toonbank. Het was al bij al toch 13°C. Wij stonden erbij en keken ernaar. Om ons toertje in de Westfjorden af te ronden reden we nog eens helemaal langs een fjord, via weg 622 naar Þingeyri. Het was er lastig fietsen, maar echt fantastisch: nauwelijks verkeer, we fietsten helemaal onder kliffen, hadden zicht op de blauwe oceaan en steile bergen naast ons. Als toemaatje konden we ook kennismaken met de voor fietsers beruchte rivieroversteken, koud aan de voeten, dat in elk geval.

De Westfjorden zijn het minst toegankelijke en minder toeristische stuk van IJsland. Er zijn bijgevolg wel campings, maar die accommodatie kan toch eerder als basic omschreven worden. Om ons te wassen of om te schuilen gingen we meermaals naar het plaatselijke zwembad dat soms ook dienst deed als tearoom want je kon er gezellig in badpak of zwembroek een kopje koffie drinken aan de rand van het bad.

Tussen vulkanen en gletsjers

Campings zijn dan misschien niet meteen uitgerust om uitgeregende fietsers te ontvangen, bussen zijn dat in elk geval wel. De doorsnee IJslandse medewerker van De Lijn maalt er niet om een fiets of vier aan zijn bus te hangen. Vlotter dan vlot busten we van de Westfjorden naar het noorden van IJsland, naar Blonduos. Daar hielden we een rustdag. Dit is wat er doorgaans op een rustdag gebeurt: bijslapen, tent drogen, een ijsje eten en ons rantsoen voor de komende dagen aankopen.

De meest bekende weg in IJsland is de ringweg die sinds 1974 helemaal rond het eiland loopt en geasfalteerd is. Veel leuker voor fietsers zijn echter de wegen die het binnenland doorkruisen. De F35 of de Kjolurroute is er een van. Het is de kortste weg van noord naar zuid. De voorspelde noordenwind was in die dagen een betrouwbare metgezel en in plaats van de verwachte vier dagen klaarden we de klus in twee dagen. Het binnenland van IJsland krijgt de naam ‘highlands’ en ook al fietsten we op ‘amper’ 500m, toch bleek de naam niet gestolen. We fietsten er met zicht op de gletsjers Hofsjökull en Langjökull en kampeerden in Hveravellir waar we na een lange dag konden opwarmen in een warmwaterbron.

We maakten een verplichte stop aan de waterval Gulfoss. IJsland telt vele indrukwekkende watervallen die onze nationale trots in Coo doen krimpen tot een nietig stroompje (en daar kan Plopsa Coo weinig aan veranderen). Nadat we de geyser Strokkur in actie hadden gezien, kozen we opnieuw voor het offroad fietsen naar Landmannalaugar, een bijzonder mooie streek die erg geliefd is bij wandelaars. We fietsten langs de F208 en de F225, wegen die ons door een vulkaanlandschap leidden. Het was er opnieuw adembenemend met bergen in alle mogelijke tinten groen, grijs en bruin. Bij aankomst trakteerden de weergoden ons op een hagelbui, kwestie van niet te warm te lopen voor al het natuurschoon.

Waar we op de F35 de wind in de rug hadden, was het op de ringweg andere koek. Op de etappe van Vik naar Kirkjubӕjarklaustur blies hij keihard tegen ons hoofd. De IJslandse meteo had het over een ‘gentle breeze’, Frank en Sabine zouden zeggen: ‘Binnen blijven, jongens, het stormt.’ Wij zwoegden bijna zes uur om 70km te rijden over een ‘pielboetsrechte’ weg. De volgende dag reden we in dezelfde richting verder en konden we niet alleen genieten van het zicht op vele gletsjers, maar ook van een milde rugwind. Bredero zei het al: ’t kan verkeren. Het was trouwens opvallend hoeveel fietsers we op die ringweg gezien hebben. IJsland lijkt ons omwille van het klimaat zeker niet het meest geschikte fietsland en ook de ringweg is niet meteen de meest ideale weg voor fietsers. Toch zagen we er nergens meer.

In Skaftafell hielden we twee dagen halt om te wandelen. We trokken voor de gelegenheid stijgijzers aan om een van de gletsjers van dichtbij te bewonderen. De Vatnajökull is de grootste ijskap van Europa (voor de taalkundigen: ‘vatn’ betekent ‘water’, ‘vatnajökull’ dus ‘watergletsjer’, kan tellen qua originaliteit) en telt vele gletsjertongen. Die zijn zomaar vanop de weg te bewonderen. Waar we in het schone Vlaanderen van kerktoren naar kerktoren fietsen, was de ene gletsjer nog niet uit zicht of we zagen al een andere.

Al dat witte natuurschoon bereikte voor ons een hoogtepunt in Jokulsarlon, het grootste gletsjermeer van IJsland. Het ontstond pas in 1934 en het ligt vol kolossale ronddrijvende ijsblokken in alle mogelijke wit- en blauwschakeringen. Speciaal is ook dat het meer uitmondt in de oceaan waardoor ijsblokken weg en weer worden geslingerd door een onstuimige zee. Wij stonden er met open mond naar te kijken en toen bijna alle toeristen verdwenen waren, kampeerden we naast de lagune vol krakend ijs. Het was een waardige afsluiter.

Wij zijn in elk geval blij en ook een beetje trots dat we standhielden in dit wondermooie, maar koude land. En nu zijn we helemaal klaar voor de nazomer!

11/07/2015: Keflavik – Reykjavik – bus naar Borgarnes: 67km, 4u11, 15.9 km/u gem.
12/07/2015: Borgarnes – Langaholt: 93km, 5u36, 16.7 km/u gem.
13/07/2015: Langaholt – Grundafjordur: 68km, 4u45, 14.3  km/u gem.
14/07/2015: Grundarfjordur – Kross – stuk met ferry: 60km, 3u58, 15.1  km/u gem.
15/07/2015: Kross – Breiðavik: 91km,7u05, 12.8  km/u gem.
16/07/2015: Breiðavik – Patreksfjordur: 51km, 4u07, 12.2  km/u gem.
17/07/2015: Patreksfjordur – Dynjandi Waterfall: 92km, 8u27, 10.8  km/u gem.
18/07/2015: Dynjandi Waterfall – Lokinhamrar: 46km, 4u17, 10.8  km/u gem.
19/07/2015: Lokinhamrar – Þingeyri: 32km, 3u11, 10.1  km/u gem.
20/07/2015: met bus en ferry van Þingeyri naar Blonduos
21/07/2015: rustdag in Blonduos
22/07/2015: Blonduos – Hveravellir: 114km – 8u12 – 13.9 km/u gem.
23/07/2015: Hveravellir – Skjol: 101km – 7u21 – 13.8 km/u gem.
24/07/2015: Skjol – Fluðir: 36km – 2u17 – 15.6 km/u gem.
25/07/2015: Fluðir – Holaskogur: 60km – 3u56 – 15.2 km/u gem.
26/07/2015: Fluðir – Landmannalaugar: 66km – 5u15 – 12.6  km/u gem.
27/07/2015:  Landmannalaugar – Leiribakki: 67km – 4u36 – 14.7  km/u gem.
28/07/2015:  Leiribakki – Sjelandfoss: 76km – 4u03 – 18.7  km/u gem.
29/07/2015:  Sjelandfoss – Vik: 78km – 4u39 – 16.9  km/u gem.
30/07/2015:  Vik -Kirkjubӕjarklaustur: 75km – 5u44– 13.0  km/u gem.
31/07/2015:  Kirkjubӕjarklaustur – Svinafell: 80km – 4u14– 18.9  km/u gem.
01/08/2015:   Svinafell – Skaftafell – Svinafell: 16km – wandelen op de gletsjer
02/08/2015:   Svinafell – Skaftafell – Svinafell: 16km – gewoon wandelen
03/08/2015:   Svinafell – Jokulsarlon: 56km – 4u07 – 13.4 km/u gem.
04/08/2015:   bussen van  Jokulsarlon naar Reykjavik
05/08/2015:   chillen in  Reykjavik
06/08/2015:   Reykjavik – Keflavik: 68 km – 4u18 – 15.7 km/u gem.

Comments (19)

Leuk verslag om te lezen. Om koude rillingen van te krijgen.

Leukste foto: Wim met enkel z’n hoofd boven water.
Dit moest nog even gemeld worden.

Hi Tine & Wim: straf koppel zijn jullie, respect. Wij wensen jullie het allerbeste, veel fiets plezier. Knap. Wij hebben elkaar ontmoet in Nieuw Zeeland. Veel kans herinner je dit niet meer. Stonden met onze mobiel home naast jullie tent. Een Belgische man met een Caribische vrouw en dochtertje. Die 14 jaar in de Caribbean hadden gewoond. Wij wonen nu terug in België. Nogmaals: veel succes. Chris-Lervon en Daria.

WoW en dan bedenken dat wij in den Ardèche en temperatuur hadden van 32 gr… Allee blij om weer één van jullie reisverslagen te kunnen lezen…… Ciao

Dag Tine en Wim,

Prachtige tocht daar door Ijsland. Wij hebben het hier in Johannesburg alleen een beetje ijzig ‘s morgens en ‘s avonds, maar tijdens de dag is het aangenaam zonnig warm. Maar hoe het weer ook is, het deert ons niet natuurlijk want we genieten hier volop van Lara Adenike, het dochtertje van onze Tine en Johnson, hier op 4 augustus geboren. Ze is nu een week oud en doet ‘haar werk’ (drinken en slapen) heel goed. Hartelijke groet van Vera en Noël uit Jo’burg.

Waw! Heel mooie foto’s en heel fijn om te lezen! We zijn onder de indruk.
(En kiezen bij nader inzien voor een fietsvakantie in Duitsland van hotel naar hotel 🙂
Liefs, Katie en Roeland

joke van ballaert

We hebben veel aan jullie gedacht daar in de Westfjorden (waar wij comfortabel in een jeep zaten): prachtig inderdaad, en heel veel geluk met het weer, maar wat een hellingen – en wind… We spreken gauw eens af om foto’s naast elkaar te leggen hé!

Respect! Wat een prachtige foto’s alweer

Waw, wat een mooie foto’s! Ijsland staat al lang op mijn to do lijstje. Ondanks de kou, toch een “warme” aanrader? Benieuwd naar jullie volgende bestemming 🙂

Hey Tine en Wim,
We hebben alvast genoten van jullie reisverhaal.
Een wintervakantie in de zomer, en misschien straks een zomervakantie in de winter? Moet kunnen! Groeten 🙂

Mooie tocht weer (IJsland staat bij ons ook hoog op de lijst, al zullen wij de fietsen dan thuislaten…..) en prachtige foto’s!

Respect voor jullie en alle talrijke andere avonturiers die Ijsland per fiets of zelfs al lopend (echt waar) ontdekken. Zoals vandaag: terug gietende regen! Telkens we fietsers tegenkomen hebben we toch medelijden…
Maar zoals je tekst zegt: de natuurpracht maakt het (bijna) helemaal goed 🙂

Heila stampertjes,
Dat zijn weer eens wreed schone plaatjes hé ? Af te gaan op die foto’s hebben jullie nog redelijk schoon weer gehad. Ben wel ferm jaloers van de puffins die jullie waarschijnlijk bij hopen hebben gezien. Ik moest het stellen met 2 verwaaide exemplaren in noord Wales.
Wij worstelen ons nog door het restje van de zomer en dan gaan wij wat gaan stampen in den afrique.
Maar vooraleer het zover is moeten we natuurlijk nog eventjes bijpraten en die foto’s zien hé.
Tot vrijdag 28 augustus.
Henk

Zalig herkenbaar en leuk te lezen.
Ongelofelijk vlotte pen en al even boeiend oog.
Wanneer zijn jullie terug weg?
Ik wil nog van dat, maar liefst eerst nog even bijkletsen.
Liefs,
Trien x

Wat een prachtige foto’s weer! Aan jullie gezichten te zien, viel de moraal nogal mee. Het was heel leuk om jullie (gelukkig in veel warmere en drogere omstandigheden) gisteren in Zandvoorde te zien. Tot de volgende keer!

Waw! Super!
Aan de wereldkaart te zien Tine, ben je nu al een stevig spelletje Risk aan het winnen!
Groetjes
Ann en Co

Foto’s mooier dan postkaarten, prachtig reisverslag en veel bewondering – dat bedenk ik bij het lezen van jullie blog. Dank om ons op die manier ook een beetje te laten reizen. Mooi mooi mooi !

Na de vertelienge toch nog even de beelden en het reisverhaal erbij genomen.
Schoonschoonschoon !

Comments are closed.