Scroll Top

Knap nummer van Allegaert in Rainbow Rage

De eerder onbekende Tom Filmer heeft de Rainbow Rage 2012 gewonnen. 269 renners kwamen aan de start, van divers pluimage, waaronder ook touringfietser Wim Allegaert. De West-Vlaamse renner veroverde een verdienstelijke 24ste plaats.

De kopman van team Movingaround had zijn zinnen al enige tijd op deze wedstrijd van St Arnaud naar Hanmer Springs gezet. Om goed voorbereid aan de start te komen werd het parcours van 106km in februari al met bagage verkend: ‘Ik had toen al het gevoel dat deze wedstrijd me zou liggen. Een slepende col, geen te technisch parcours en lang genoeg om er een uitputtingsslag van te maken.’

Maar terwijl de andere renners goed omringd in St Arnaud toekwamen, kon onze man in de race op niemand rekenen. ‘Het enige mankement in mijn voorbereiding was het transport naar de start. Aangezien het geen optie was om mijn coach/kokin mee te nemen, moest ik al liftend tot in St Arnaud zien te geraken. Ik weet niet of dat me uiteindelijk een paar plaatsen heeft gekost.’

De koers werd om 9u op gang geschoten en kende meteen een nerveus begin, van bij de start regende het valpartijen, lekke banden en ontsnappingspogingen. Nog tijdens het eerste wedstrijduur werd een eerste grote schifting doorgevoerd. De Cannondale rijder zat in de goede ontsnapping: ‘De motor draaide soepel, ik geloofde erin.’

Tijdens een vervaarlijke riviercrossing werd een volgend bommetje gegooid, voor sommigen ging het duidelijk nog niet snel genoeg. De kopgroep werd in twee gesplitst. Allegaert had zich weinig stijlvol door de ‘ford’ gewaad en bevond zich bijgevolg in groep 2. Hij tastte nog ‘ns diep in zijn krachtenarsenaal maar zijn poging om opnieuw aansluiting te vinden met de kopgroep draaide uit op een chasse patat. De hoge snelheid en vele tempoversnellingen waren niet evident voor iemand die de afgelopen acht maanden aan een constante snelheid van 15km/u door de wereld fietste.

Wim Allegaert:  ‘Ik hoef geen 100% te zijn om achter de eerste vrouw te eindigen.’

 

Het parcours werd steeds selectiever, beide groepen werden verder uitgedund. Voor onze renner werd de situatie plots heel penibel, na 30km wedstrijd moest hij ook in groep 2 de rol lossen en stond hij er alleen voor. Boven op het ‘Island Saddle’, met zijn 1371m het dak van de wedstrijd, lag het hele wedstrijdveld uit elkaar. De coureur met roots in Gullegem bereikte dit punt eerder amechtig. Om krampen te onderdrukken opteerde hij voor een drankstop in een geïmproviseerd drinkstation (lees: rivier), met gemengd resultaat vertelde hij ons achteraf.

In de afdaling denderden de renners, ondersteund door hevige rugwind, met een rotvaart naar beneden. De enige touringfietser met geschoren benen vond zijn tweede adem en poogde nog een aantal plaatsen goed te maken maar naast de opspelende krampen speelde ook de bandenspanning hem parten. 5 bar op profielloze banden bleek te veel en liet weinig risicovolle activiteiten toe wilde hij heelhuids de finish bereiken.

Wim Allegaert finishte eervol als 24ste in 4u21, de eerste vrouw was dan nog net geen halfuur binnen. Delsaniettemin was hij dolgelukkig aan de streep. ‘Het is genieten, ik heb mezelf verrast’ zegt de touringfietser.

Officiële uitslagWebsite Rainbow Rage