Zes komma drie

Op aanraden van een lokale gids fietsten we via Ak Tal naar Song Kul. Het eerste gedeelte van de etappe was degelijk geasfalteerd en in dalende lijn. Een verademing na twee weken getrek en geduw op dirtroad.

Het landschap was andermaal bijzonder gevarieerd: we werden getrakteerd op rode canyons, granieten wanden, een steeds krachtiger wordende Naryn rivier en droge woestijnrotsen. Vanaf Ak Tal kwamen we geleidelijk terug in de Alpen terecht. Hier ruilden we ook de asfalt voor de vertrouwde ripio en de dalende lijn voor een stijgende. Tot zover ons mooi gemiddelde.

De kampeerplaats was idyllisch, het eten iets minder. Het aanbod in de lokale shops beperkt zich tot vodka, sigaretten, A4-papier (per vel te koop), panty’s, droge koeken en met wat geluk snickers. De kassasystemen hebben hier plaatsgemaakt voor ingenieuze telramen.

De eigenlijke beklimming naar Song Kul gaat over 30 haarspeldbochten waarbij ruim 1000 hoogtemeters moesten overwonnen worden, de col bevindt zich op 3244m. Na vier uur fietsen haalden we een gemiddelde van 6,3km/u met een maximum snelheid van zowaar 12 km/u. Eenmaal boven gaan de hemelsluizen open, sneeuwregen zorgde ervoor dat we op zoek moesten naar onze winterhandschoenen. De bui blijkt gelukkig van tijdelijke aard. Het landschap dat zich voor ons opent, is werkelijk adembenemend: yurts, paarden, het meer Song Kul met een bergmassief op de achtergrond.

We hadden een overnachting in een yurt geregeld via CBT (Community Based Tourism). Deze organisatie is actief in heel Kirgizië en zorgt ervoor dat inkomsten uit het toerisme bij de lokale bevolking terechtkomen. Het verblijf is een voltreffer. Niet alleen worden onze magen gevuld, maar we maken ook kennis met het authentieke nomadenleven. Diverse fotorolletjes worden volgeschoten. Onze gastheer maakt heel enthousiast een ritje op onze fiets, wij iets minder op zijn paard. Het werd een memorabele avond.

Nu rest ons nog de terugweg naar Kochkor. Die verliep voor de verandering alweer over zwaar geaccidenteerd terrein. Het weer was net als de moral wat variabel. We kunnen niet wegsteken dat de vermoeidheid zich wat laat voelen. ?s Morgen om acht uur stijgen we voor de laatste keer naar 3000m, met de Dolon pas wordt de laatste Kirgizische col overwonnen. Er rest ons nog 50km afdalen naar Kochkor. Onderweg worden we tegengehouden door een bijzonder uitbundige Zwitserse die momenteel de wereld aan het verkennen is met haar Landrover (www.cicilandi.jimdo.com). In Kochkor werd alweer via CBT een taxi naar Bishkek geregeld. Hiermee wordt een hele fijne fietsvakantie in een wondermooi landschap met een enthousiaste bevolking afgesloten. Een absolute aanrader!