201112 header cambodia bienvenue chez les khmers
Bienvenue chez les Khmers

Thailand verlieten we via de vrij drukke highway 33, zeker niet het boeiendste stuk asfalt van onze tocht maar door de overstromingen waren er geen waardige alternatieven voorhanden. De rit werd op aangename wijze onderbroken toen we plots aan de andere kant twee fietsers zagen naderen, Sam en Fransesca zo bleek, twee Britten die we een maand geleden in Vietnam hadden ontmoet. Een bushokje bleek de ideale plek om wat bij te praten.

201111 header thailand vorst in thailand
Vorst in Thailand

Na China, Laos & Vietnam is Thailand het volgende land op ons to do-lijstje. Het verschil in welvaart tussen de communistische (?) staten en het kapitalistische Thailand is immens. Marxistisch gedachtegoed, centraal geleide planeconomieën,… in de praktijk is het proletariaat er niet beter van geworden.

201110 header vietnamwere from bi
We’re from Bi

Nadat we de zee even hadden teruggezien in Sam S’on beach trokken we terug het binnenland in. Dankzij onze gps (en de Amerikaanse satellieten) konden we de drukke A1 vermijden. We fietsten naar Ninh Binh waar we een bezoekje brachten aan Tam Coc, een voorsmaakje voor de Ha Long Bay. In Tam Coc zie je eveneens karstbergen, maar dan te lande. De locals drijven er de roeibootjes aan met hun voeten, een ligfiets-pedalo als het ware.

En cours de route

Sinds Phonsavan werd het Movingaround team versterkt met een Nederlandse pion. Amalia, zo heet onze gezelschapsdame, blijkt een aanwinst, ze doet haar deel van het kopwerk en is daarenboven best sympathiek. Tot Hanoi fietsen we normaliter met zijn 3 verder.

201110 header laos potten en pannen
Potten & pannen

Vanuit Vientiane, de hoofdstad van Laos, keerden we op onze stappen terug. We fietsten het traject naar Phou Khoun een tweede keer, nu van zuid naar noord. Doordat het geasfalteerde wegennet in Laos vrij beperkt is en doordat de dirtroads op het einde van het regenseizoen niet echt een optie zijn, waren er geen alternatieven om de “plain of jars” en dan verder de grens met Vietnam te bereiken. Ik zie ons in België nog niet zo direct de E40 tussen Oostende en Aarlen heen en terug fietsen, maar we zijn hier dan ook niet in België: er is hier nog steeds nagenoeg geen verkeer, er zijn spectacualaire karstgebergten te bewonderen en te beklimmen en je kan er in alle ‘wegrestaurants’ rijst eten.

201110 header laos ban de bombies
Ban de bombies

Na ons reces in Luang Prabang kozen we opnieuw voor het vertrouwde Brooks zadel. Route 13 van Luang Prabang naar Vientiane bleek een kolfje naar onze hand te zijn: couleur locale, een stevige portie hoogtemeters en spectaculaire karstgebergten zijn er de voornaamste ingrediënten. De vreemde eend in de bijt was Vang Vieng, een stadje dat ooit bekend werd door zijn outdooractiviteiten maar waar dezer dagen vooral de combinatie met drugs en/of alcohol een aantrekkingskracht uitoefent op een bepaald type toeristen. Ze hangen er rond in de vele bars waar bizar genoeg eindeloze herhalingen van Friends en The Simpsons worden getoond. Ieder zijn meug.

201109 header china groen
Groen!

Neen, in deze post ventileren we geen mening over een mogelijke Belgische regeringsvorming of parlementaire romances. Ook niet over een mogelijk milieubewustzijn bij de doorsnee Chinees. Groen, het kleur tussen blauw en geel in het spectrum was de voorbije week alom tegenwoordig. Nooit gedacht dat er zoveel varianten bestonden: groene thee- en koffieplantages, groene rijstvelden, groene bananenbomen, groen suikerriet en bamboe, groene spinnen, groene militaire uniformen (het doorsnee werktenue van de Chinese tuinbouwer), groene trucks met 2-tact motor, groene scooters, … en uiteraard de groene jungle zelf. De Tibetaanse grasslanden (nochtans ook groen) zijn ondertussen wel echt ver weg.