Na ons reces in Luang Prabang kozen we opnieuw voor het vertrouwde Brooks zadel. Route 13 van Luang Prabang naar Vientiane bleek een kolfje naar onze hand te zijn: couleur locale, een stevige portie hoogtemeters en spectaculaire karstgebergten zijn er de voornaamste ingrediënten. De vreemde eend in de bijt was Vang Vieng, een stadje dat ooit bekend werd door zijn outdooractiviteiten maar waar dezer dagen vooral de combinatie met drugs en/of alcohol een aantrekkingskracht uitoefent op een bepaald type toeristen. Ze hangen er rond in de vele bars waar bizar genoeg eindeloze herhalingen van Friends en The Simpsons worden getoond. Ieder zijn meug.
In Vientiane brachten we een bezoek aan C.O.P.E. (Cooperative Orthotic and Prosthetic Enterprise). Van 1964 tot 1973 bombardeerden de Verenigde Staten Laos. Als neutraal land vormde het niettemin een doelwit omdat het bevoorradingsmogelijheden bood voor de communisten in Vietnam. Tijdens ‘the secret war’ werd er gedurende 9 jaar, 24 uur per dag, elke 8 minuten een bom gedropt, waardoor Laos per capita het meest gebombardeerde land is in de wereldgeschiedenis.
Het oorlogsleed is helaas nog steeds bijzonder actueel. Van de 260 miljoen gedropte clusterbommen is 30% niet ontploft. Het platteland ligt bijgevolg vol UXO (unexploded ordnance). Elk jaar vallen in Laos nog 300 ‘oorlogs’slachtoffers, 50% daarvan zijn kinderen. De kinderen verwarren de ‘bombies’ (zoals clusterbommen door de bevolking worden genoemd) met speelgoed of willen de in hun ogen onschuldige metaalscherven meenemen om te verkopen.
Het bezoekerscentrum toont hoe C.O.P.E. de slachtoffers van ontploffingen helpt hun verwoeste leven terug op te bouwen. C.O.P.E. verschaft prothesen, zorgt voor revalidatiemogelijkheden en de reïntegratie van de slachtoffers in hun gemeenschap. Daarnaast worden er documentaires getoond over de ontmijningacties van M.A.G. (Mines Advisory Group) en wordt het, vaak schrijnend, relaas van nabestaanden en overlevenden verteld.
We werden stil van het bezoek aan C.O.P.E., verbaasd over het feit dat wij niets wisten over dit stuk recente geschiedenis. Nog dit: Handicap International Belgium steunt C.O.P.E. actief, België ondertekende samen met 110 andere landen het charter tegen het gebruik van cluster bombing (de Verenigde Staten, Rusland en China helaas nog niet).
27/09/2011: Luang Prabang – Kiew Kacham: 81km, 7u23, 10.9 km/u gem.
28/09/2011: Kiew Kacham –Kasi: 96km, 7u05, 13.6 km/u gem.
29/09/2011: Kasi – Vang Vieng : 61km, 3u52, 15.8 km/u gem.
30/09/2011: Vang Vieng –Ban Keun: 119km, 7u03, 16.8 km/u gem.
01/10/2011: Ban Keun – Vientiane: 69km, 3u40, 18.7 km/u gem.
02-03/10/2011: sightseeing in Vientiane
Pakkend verhaal van COPE, fantastisch dat jullie het hebben kunnen bezoeken en ons toch ook een beetje bewust maken van de problematiek. Dankzij jullie is het opeens toch een beetje minder ver van ons bed. En 9 jaar gebombardeerd worden, elke 8 minuten??? Raar dat niet heel Laos verslaafd is aan drugs & alcohol!
Hier genieten we ondertss van een zeer extreme Indian Summer, voorbije weekend gemiddeld 27 °C! Met alle gevolgen vandien, nu moeten de kuststeden beginnen met het organizeren van redders buiten het seizoen. Als het zo verder gaat wordt er alleen nog in zee gezwommen in mei & juni en in sep & okt! (dacht dat jullie dit als rasechte Oostendenaars een boeiend nieuwtje zouden vinden ;-)))
dikke knuffels uit een zomers België
x
Beste Tine en Wim,
Hartelijk dank voor de verhalen die jullie neerpennen. Zo leren we de mooie en de triestige kant van de wereld kennen.
Ik wens jullie nog een behouden reis toe.
Groeten,
Norbert
Ook hier zijn er acties die slachtoffers van verloren landmijnen helpen! Zo zijn er de prachtige klaprozen van Apopo. Het surfen waard.
Om stil van te worden. Zucht.
Kathleen
Prachtige verhalen over de niet altijd zo mooie kanten van het leven. Ik blijf jullie op de voet volgen.
Hallo Tine en Wim,
‘Nog meer fiets, da’s fantastisch to-och’ zou Eva De Roovere voor jullie zingen. Fantastisch, die worldtrip die jullie maken. En overal welgekomen, dat doet zo’n deug è ! Ik volg jullie op de voet; op de fiets zou ik momenteel nog niet kunnen volgen. Ik had wel gehoopt fysiek op punt te staan tegen de najaarsklassiekers, maar ‘t zal voorjaar worden : Ronde van Qatar of zo. Voor de rest gaat het goed met mij. Hou het ook zo voor jullie ! Groetjes uit Bekegem.
Noël
Dag Wim & Tine,
Bedankt om ons af en toe nieuwe zaken te leren, helaas zijn het niet altijd de leukste verhalen om te horen en lezen, als Amerikanen de oorzaak zijn wordt daar vooral waar wij zitten niet echt veel aandacht aan geschonken. Andere kant van verhaal horen is soms heel leerrijk …
Veel succes nog en blijf vooral van de metalen voorwerpen zou ik zo zeggen …