Met een zorgelijke blik kijken we naar de begroeide singletrack in La Petite Pierre. De routebeschrijving heeft het over een ‘descente technique sur 1 km’. Met toegeknepen billen (en remmen) denderen we met onze volbepakte fietsen naar beneden. We zijn op het parcours van de Traversée Massif Vosgien à VTT. Die VTT is in ons geval wel een volbepakte versie. Maar goed, het afdalen gaat vlot. Het vertrouwen groeit voor de rest van de route.
duitsland
De laatste landen op onze terugtocht doorheen Europa waren Oostenrijk, Tsjechië en Duitsland. Ze bleken allen over voldoende ingrediënten te beschikken om ons fietsers te bekoren (het weder even buiten beschouwing gelaten). Door een uitgebreid netwerk aan “Radwegen” dachten we bijna dat de auto in Europa was uitgestorven. De Europese natuur voelde natuurlijk een stuk vertrouwder aan, maar is daarom niet minder mooi: kabbelende beken, de dagelijkse roofvogel, uitgestrekte bossen, groene weiden en proper gecultiveerde akkers.
Voor onze trainingstocht te Paaschen lieten we ons leiden door waar de zonne het meest zou schijnen. Met die vroege zomer (lang leve die opwarming) kwamen zowat alle buurlanden in aanmerking. We opteerden voor het Sauerland. Deutschland, jawohl. Vergeten en vergeven (of zoiets).