Dag Vreemde Man

China verlieten we via weg n°213. We fietsten alles samen zo’n 800km op deze tweevaksbaan naar het zuiden. Door de aanleg van een nieuwe parallelle autostrade hadden we er het rijk voor ons alleen. Een groot deel van de weg liep daarenboven door het Xishuangbanna Nature reserve, we hoorden er de meest bizarre junglegeluiden. Geniet gerust even mee: fragment 1, fragment 2, fragment 3. Onze laatste dag in China werd onze natste ooit op de fiets (en we zijn nochtans ervaringsdeskundigen). Het water kiepten ze met zwembaden tegelijk over onze hoofden. Voor een natuurgetrouwe simulatie kan je het best jouw fiets in de douche plaatsen en de temperatuur van het water op zo’n 35° instellen.

Aan de grensovergang China-Laos werd het verschil in welvaart en sfeerschepping snel duidelijk: aan Chinese zijde grote steriele buildings, een brede gebetonneerde avenue, kitscherige lantaarnpalen,… Aan Laotiaanse zijde een schamel barakje maar wel met (zedige) pin-ups aan de muur. Dat de Democratische Volksrepubliek Laos een arm land is wisten we, net als jullie, natuurlijk ook al voor ons vertrek. Echter, van de confrontatie in praktijk waren we toch wat van onze melk.
Gelukkig laten de Laotianen zelf het niet aan hun hart komen (nvdr: doordat ze waarschijnlijk van niet beter weten). Zelden zo’n enthousiasme gezien. In elk dorp hoor je bij het binnenrijden van overal ‘falang’ (vreemde man) zeggen waarna iedereen uitbundig ‘Sabaidee’ (dag) begint te roepen. Kinderen lopen mee met de fiets, steken duimpjes in de lucht en tonen ons hun stralende lach.

Na een 4-tal dagen fietsen bereikten we Luang Prabang. Deze voormalige hoofdstad, gelegen aan de mighty Mekong, ademt een bijzonder gezellige, koloniale sfeer uit. Al werden de woorden koloniaal en gezellig destijds waarschijnlijk zelden in combinatie gebruikt. Stijlvolle gebouwen, sfeervolle etablissementen, indrukwekkende tempels, pastis, fruit shakes en pannenkoeken met Nutella.
We besloten dan ook al snel dat een weekje verlof tijdens onze vakantie geen kwaad kon en daar hebben we de voorbije dagen dan ook bijzonder van genoten. Dit zijn alvast onze tips voor trips in Luang Prabang:

• Een bezoek per boot (nog steeds over de mighty Mekong) aan whiskey village (waar je al dan niet authentieke sjaals, handmade in China, voor de komende winter kan kopen) en de Pak Ou grotten waar een heleboel houten boeddha’s (in verschillende stadia van ontbinding) staan.
• Het dagelijkse stille ritueel waarbij monikken bij dag en dauw de straat opgaan en ‘sticky rice’ en bananen van mensen krijgen in ruil voor hun gebeden en hun zegen.
• Een mtb- tourtocht (aan de overkant van de mighty Mekong) om het platteland en couleur locale te aanschouwen. Breng beter geen eigen fiets mee aangezien de modder stevig aan de fiets blijft plakken.
• Een Mahout-experience met The Elephant Village. Deze organisatie redt olifanten die in de houtkap werkten. We leerden er onder andere dat je ‘pie pie’ zegt om een olifant te doen wandelen.
• De vele ‘wats’ (Laotiaanse boeddhistische tempels) met slangen, draken en boeddha’s in alle formaten.
• De ochtend- en de avondmarkt, waar je cadeautjes kan kopen als prijs voor eventuele quizvragen.