4/12/2004 Antigua – Barra de Santiago (El Salvador)
184 km – 7u35min – gem. 24.2 km/u Vandaag daalden we af richting kust, de komende weken zullen we er hoofdzakelijk de Panamericana volgen. Dankzij een nieuwe asfaltlaag en een stevige rugwind verliep het afdalen bijzonder vlot, zo vlot zelfs dat het huidige snelheidsrecord al snel werd gebroken. De nieuwe maximum snelheid (buiten de bebouwde kom) bedraagt nu 80 km/u. De hellingshoek werd na een uur wel enigzins bijgesteld maar de dalende lijn bleef gelukkig aangehouden.
Toen we rond 13u een lunchpauze hielden, stonden er al 130 km op de teller. Er scheidden ons dan nog slechts 10 km van de grens met El Salvador. Wat mij betreft, mocht het kleurrijke Guatemala wel iets groter zijn (of misschien had ik een iets uitgebreidere route moeten uitstippelen). De douaneformaliteiten verliepen vlekkeloos. De resterende quetzals werden in dollars, de officiële munt van El Salvador, omgewisseld. Ondanks het verbod op grenstransport van groenten en fruit wist ik de “amor-banaan” toch binnen te smokkelen. Nadat we 20 km konden genieten van de perfect geasfalteerde Salavadoreense wegen, kozen we voor een dirt-road naar Barra de Santiago, dit is een beschermd natuurgebied aan de Pacific. Daar aangekomen, waren we net op tijd om de zonsondergang mee te pikken, alweer perfect getimed. Op het einde van de rit was op de kilometerteller een nieuw dagrecord te zien:184 km, en dat ondanks het beperkte aantal uren beschikbaar daglicht. Na vele weken van bergetappes, waar voor iedere kilometer stevig gefietst moet worden, zijn de vlakkere kustkilometers alvast welgekomen.
5/12/2004 Barra de Santiago – Zacatecoluca
162 km – 7u56min – gem. 20.4 km/u
n de loop van de dag passeerden enkele bruikbare items voor de dagelijkse triplog in mijn gedachten. Helaas, het laatste uur moest ik behoorlijk diep gaan waardoor ik verschillende zaken ben vergeten, misschien schieten ze me één van de volgende dagen alsnog te binnen. Gisterenavond had ik nog een fijn gesprek met de eigenaar van de cuartos waar we verbleven. Hij vertelde me oa dat de cuartos overdag worden verhuurd als cuartos de amor. De Salvadorenen wonen meestal met de hele familie in enkele kamers en daar is het vinden van de nodige privacy ivm de procreatie soms een gecompliceerde zaak. In zijn naïeve eerlijkheid vertelde hij ook dat de dagprijs voor een cuarto 3$ is, wij betalen het dubbele voor een nacht. We begonnen onze fietsdag met dezelfde 10km dirt-road als gisteren. Daarna volgden we de Ca2 richting Zacatecoluca. De weg was nog steeds van eenzelfde superieure kwaliteit als gisteren, we beschikten terug over een anderhalve meter pechstrook en over zowat het hele traject waren bomen voorzien die voldoende schaduw opleverden. Niettemin is het temperatuurverschil met de bergen toch goed voelbaar, rond de middag stijgt de temperatuur hier vlot boven de 30 graden. Het is vreemd om in december zo nu en dan een pauze te moeten inlassen wegens oververhitte voeten. De lunch hielden we in een restaurant met zicht op de Pacific in de buurt van La Libertad. Ook de plaatselijke bourgeoisie maakte van dit etablissement gebruik. Het prijsverschil met de maaltijd van gisterenavond was navenant, 10$ ipv 1.5$. De corvina had gelukkig ook iets meer smaak dan de pupusas (gevulde tortilla’s met bonen en kaas). De mensen onderweg waren vandaag niet altijd even vriendelijk. Ik weet ondertussen dat het gringo-geroep niet noodzakelijk kwaad bedoeld is maar “white nigger” is toch duidelijk geen koosnaampje. Het laatste uur was ik behoorlijk uitgeput. Ik probeerde me te concentreren op het achterwerk van Niklaus, ‘biowurst.ch’ las ik telkens opnieuw. Volgens Niklaus miste ik daardoor op een haar na een man die midden op de pechstrook zijn roes lag uit te slapen en een paar kilometer verder een ontbrekend riooldeksel.
6/12/2004 Zacatecoluca – San Miguel
120 km – 6u13min – gem. 19.2 km/u
Gisterenavond wilden we nog een pint gaan pakken in Zacatecoluca maar helaas was er nergens een open café te vinden. De steden in El Salvador liggen er hier na 20u echt wel verlaten bij. Geen gezellig keuvelende mensen op zocalo’s, alleen lege pleinen met op strategische plaatsen zwaar bewapende politie of militairen. Vandaag was San Miguel ons doel, deze stad was via een vlakke weg eenvoudig bereikbaar maar omdat we hier in El Salvador nog geen enkele vulkaan van dichtbij hadden gezien, stippelden we een alternatieve route uit. Via Santiago de Maria konden we tussen 2 vulkanen in fietsen, de bijkomende inspanning was beperkt: 20 km meer en 1000 extra klimmeters. Het was maandag vandaag en het verkeer was een stuk drukker dan gisteren. Daarenboven moesten we her en der de pechstrook afstaan aan de plaatselijke bevolking, ze gebruiken de warme asfaltlaag om hun graangewassen te drogen. De klim naar de vulkaan was best gezellig. De vele bomen zorgden voor een schaduwrijke weg (maar beperkten anderzijds wel het uitzicht). Het weer was vandaag bijzonder tropisch, vanaf 9u ‘s morgens temperaturen boven de 30 graden en een vochtigheidsgraad van ruim 90%. Zweten en drinken waren belangrijke tijdsbestedingen vandaag. Onderweg waren de mensen, net als gisteren, terug maar matig enthousiast. Een ‘buenos dias’ kan er bij de meesten niet van af, meestal worden we gewoon wat aangegaapt. Veralgemenen is geen goede zaak maar het contrast met de voorbije landen is echt wel bijzonder groot. Ik heb het gevoel door een enorm verbitterd land te fietsen. Misschien is dat ook wel zo na vele jaren burgeroorlog, een stevige aardbeving en een vernietigende orkaan. In San Miguel hadden we de grootste moeite om rustig een hotel te zoeken. Telkens als ik mijn Footprint wilde raadplegen, stonden er in geen tijd 20 personen rondom ons. Allen hadden ze bijzonder nuttig advies en in ruil daarvoor wilden ze graag enige dollars ontvangen. In het plaatselijke internetcafé ontmoetten we wel een bijzonder sympathieke eigenaar – voor het hier al te negatief wordt – wij toonden interesse voor zijn land en hij voor onze tocht. Ons avondmaal nuttigden we, niet zonder gewetensproblemen, in de Pizzahut. Dan heb je de kans om als toerist de lokale middenstand te steunen en dan laat je je dollars achter bij grote multinationals (enige verschoning: ‘s middags hadden we terug pupusas gegeten). De Pizzahut werd trouwens door een security-kerel met machinegeweer bewaakt, de prijzen verschilden niet zoveel van de vestigingen in Belgiëmaw de gemiddelde Salvadoreen zal hier nooit een maaltijd kunnen nuttigen.
7/12/2004 San Miguel – Choluteca (Honduras)
145 km – 7u03min – gem. 20.1 km/u
De voorbije nacht bijna geen oog dichtgedaan. De temperatuur was in onze “hotelkamer” niet onder de 30 graden te krijgen en daarenboven kon je door de aanwezige muggen het best zoveel mogelijk vierkante centimeters aan lichaamsdelen bedekt houden. Een tent zou inderdaad een waardig alternatief kunnen zijn, maar geen van ons beiden voelt zich hier veilig genoeg om te kamperen. Vandaag zijn we Honduras binnengefietst, de douaneformaliteiten verliepen andermaal vrij vlot. Bij het wisselen van dollars naar lempiras werden we wel een beetje in de zak gezet. Volgende keer misschien toch maar beter eerst een recente wisselkoers raadplegen. Een grens blijft een abstract gegeven, daarenboven staat deze tussen El Salvador en Honduras op enkele plaatsen nog steeds ter discussie. Niettemin was het verschil in de reacties van mensen ten westen en ten oosten van de Rio Goascoron bijzonder opvallend. De mensen in Honduras lachen terug, niettegenstaande dat ze daar wellicht even weinig reden toe hebben als hun buren in El Salvador. Kinderen komen terug achter ons aangelopen, zowat iedereen groet en wuift spontaan, auto’s toeteren – ik voel me hier maw bijzonder welgekomen. Het landschap is ondertussen licht gewijzigd, we fietsen nog steeds in de buurt van de kust maar het is hier een stuk heuvelachtiger dan in El Salvador. Het weerstype blijft daarentegen tropisch warm, de temperatuur stijgt rond de middag boven de 35 graden en de vochtigheidsgraad bedraagt net geen 100%. Om het vochtverlies enigzins te compenseren, dronk ik alleen al tijdens de lunch 2 liter water en 1 liter cola. Toen we rond 17u Choluteca bereikten, vonden we dat we genoeg hadden gezweet voor vandaag, we opteerden voor een hotelkamer met airco.
