Gentle Annie

De voorbije weken verplaatsten we ons opnieuw over geaccidenteerd terrein. De weg van Taihape naar Hastings aan de oostkust van het Noordereiland liep over een oude Maori-weg. Het landschap werd ruiger, continentale platen ontmoeten er elkaar en rivieren liggen bijgevolg in diepe canyons. Geen idee waarom deze weg de naam ‘Gentle Annie’ meekreeg. ‘Tough Daisy’, ‘Steep Wendy’ of ‘Hilly Hillary’ waren volgens ons een stuk toepasselijker geweest.

Ze hebben hier trouwens iets met plaatsnamen: naast bovengenoemde dame passeerden we ook nog langs ‘Ugly Hill’ en de langste plaatsnaam van Nieuw-Zeeland (iets over een man met grote knieën).

Ondertussen hebben we zo’n 100.000 schapen gespot. Nog zo’n 39,9 miljoen te gaan en dan zullen we ze allemaal gezien hebben. Het eerste schaap werd aan land gebracht door Captain Cook in 1773. De beestjes hebben hier een schoon leven, althans voor de tijd dat het duurt. Hun voornaamste levensdoel is namelijk de mensheid voorzien van vlees. De eerste ingevroren lamsbouten werden al in 1882 richting London verscheept.
De schapen zijn van het merk ‘merino’, hun vacht is het basisproduct voor de gelijknamige wol. Een ‘cool’ product voor outdoormensen: de merinowol blijft, ook wanneer ze nat is, haar thermische capaciteit behouden en bovendien stinkt het niet bij intens gebruik (mooi meegenomen wat ons betreft). In de farm van Jay McKay, een Schot wiens grootvader in de 19e eeuw met hebben en houden (lees: zijn vrouw) naar Nieuw-Zeeland verscheepte, zagen we schapenscheerders aan het werk. Het waren echte mannen, vooral Maori’s, die op ‘Poison’ van Alice Cooper de beestjes, in een paar minuten tijd, van hun jasje ontdeden.

Onze tocht door het Noordereiland sloten we af met de Rimutake trail, een oude spoorweg nu omgevormd tot fiets- en wandelpad. De spoorweg behoorde tot Nieuw-Zeelands nationale trots omdat de treinen er een steile helling over moesten. Voor de techneuten: de gemiddelde stijgingsgraad bedraagt 1:15 terwijl tegenwoordig 1:30 de norm is om een trein naar boven te sturen. Voor de meer praktisch ingestelde medemens: omringende bomen vlogen in brand omwille van de hitte die de machines moesten produceren om vooruit te komen. Wij lieten het woud ongemoeid en samen met de Zwiterse Andrea (op een crossfiets met bob yak) genoten we van het desolate landschap.