Scroll Top

Het hieltje van de ham kluiven*

Andalusië associëren wij met zon, tapas, de Sierra Nevada, Serranoham, flamencodansen, historische steden als Granada, Sevilla en Cordoba en de oudewijvendrank Sherry. Wat ons betreft voldoende redenen om de streek eens per fiets te verkennen. Op vrijdag om 15u stoppen met werken en om 17u in Oostende het vliegtuig op richting Spanje … er zijn lastiger dingen in het leven

Bij aankomst verspreidden de trouwste Jetairklanten zich meteen naar de populaire stranden van Malaga, Marbella, Torremolinos aan de Costa del Sol. Fabiola trok naar Motril. Wij trokken het heuvelachtige hinterland in. Al snel werd duidelijk dat de de reliëfkaart van Andalusië weinig gelijkenissen heeft met die van de Belgische kust. Waar we het hier moet stellen met een occasionele brug over de E40, beschikken ze ginder over een onuitputtelijk arsenaal aan hellingen.

Na twee dagen opwarmen (we konden genieten van temperaturen rond de 30 graden) in de Montes de Malaga fietsten we naar de Alpujarras, een bergketen ten zuiden van de Sierra Nevada. Het landschap is bergachtig (tiens) en wordt gekenmerkt door de vele pittoreske witte dorpen die tegen de bergflanken liggen. Dorpen als Trevelez en Capileira zijn populaire toeristische bestemmingen omwille van de Serranoham die er hangt te drogen in de vele secadores (ofte hamdrogerijen). Ons zullen de Alpujarras vooral bijblijven omdat we er de lastigste etappe van 2014 reden. Jawel, een boude uitspraak begin april. Aan de 88km tussen Orgiva en Laroles waren we voor dag en dauw begonnen. Om de 2200 hoogemeters te overbruggen zaten we net geen 8u in het zadel. Een waardige koniginnenrit. Om de dag nog wat meer heroïek te bezorgen verorberde op de camping een plaatselijke straathond één van onze fietstassen als avondmaal.

We traverseerden de Sierra Nevada via de Puerto de la Ragua. De col en bijhorend skigebied liggen op 2000m. Van sneeuw was er geen spoor meer, we genoten dan maar van kaas- en chocoladetaart.
Aan de andere kant ligt Jerez del Marquesado. Het dorp haalde in 1960 de kranten toen een Amerikaanse piloot er vlakbij zijn DC-4 op de bergflanken van de Sierra Nevada neerzette. Het betere parkeerwerk, dat wel, alle 24 inzittenden overleefden de crash. Wij kregen een mooie camping voor ons alleen.

In Guadix hadden we een scenic tour uitgestippeld langs de grotwoningen. Nog zo’n 25.000 mensen leven er als moderne holbewoners. En wij dachten dat je daarvoor naar Cappadocië moet. Daarna volgde Granada, waar we uiteraard een bezoek aan het Alhambra brachten. Voor de rest genoten we vooral van terrassen en tapas. De benen wisten de rustdag bijzonder te appreciëren. Twee dagen later stonden we terug in Malaga, voor we het goed en wel beseften zat ons tiendaags tripje er alweer op. Tijd om terug naar huis te gaan, maar wel met een bijzonder tevreden gevoel, getrainde benen en een kleurtje.

* Letterlijk betekent deze uitdrukking ‘zijn laatste geld opmaken’, maar wij interpreteren hem vrij als ‘alle krachten opdoen’. Een beetje toepasselijk, toch?

05/04/2014: Malaga – La Vinuela: 51km, 4u56, 10.4km/u gem.
06/04/2014: Malaga – Pantano de los Bermejales: 62km, 5u30, 11.3km/u gem.
07/04/2014: Pantano de los Bermejales – Orgiva: 67km, 5u15, 12.9km/u gem.
08/04/2014: Orgiva – Laroles: 88km, 7u48, 11.3km/u gem.
09/04/2014: Laroles – Jerez del Marquesado: 50km, 4u40, 10.7km/u gem.
10/04/2014: Jerez del Marquesado – Granada: 80km, 4u57, 16.2km/u gem.
11/04/2014: chillen in Granada
12/04/2014: Granada – La Vinuela: 95km, 5u54, 16.1km/u gem.
13/04/2014: La Vinuela – Malaga: 54km, 2u30, 21.3km/u gem.