Scroll Top

Langs de schreve

Hans zwaaiden we uit in Sarajevo. Hij had een mooi kleurtje gekregen, gespierde benen en een rustpols van rond de 50. Dat hadden we nog mooi geregeld zo net voor zijn 40ste.

Sarajevo is gekend om drie gebeurtenissen: de moord op de Oostenrijkse troonopvolger Frans Ferdinand in 1914 (die tevens de Eerste Wereldoorlog inluidde), de Olympische Winterspelen van 1984 en de belegering van de stad tijdens de Balkanoorlog tussen 1992 en 1995. Dit laatste was uiteraard nog het meeste zichtbaar: gevels met kogelgaten, ‘Sarajevo roses’, …
Ondanks het gruwelijke recente verleden ademde de stad een levendige, positieve sfeer uit, al is het als buitenstaander natuurlijk moeilijk in te schatten welke spanningen er tussen de verschillende bevolkingsgroepen nog heersen. De oorlog dient er nu zelfs het toerisme: waarschijnlijk kan je op niet veel andere plaatsen een echte ‘kogelpen’ kopen, een ‘Tunnel tour’ toont hoe de bevoorrading van Sarajevo gebeurde tijdens de belegering.

De culturele en religieuze diversiteit van de hele regio dateert van de 14de eeuw toen het Ottomaanse Rijk zich uitstrekte over een groot stuk van Oost-Europa. Moslims, christenen en joden leven er sindsdien (meestal) vreedzaam samen.
Onbewust hadden we na Sarajevo een route uitgestippeld die min of meer de frontlinie of de ‘grenzen’ binnen Bosnië en Herzegovina zoals deze werden vastgelegd in het Dayton-akkoord, gevolgd. De republiek Bosnië en Herzegovina werd in het Dayton-akkoord administratief opgedeeld in twee entiteiten: de Federatie van Bosnië en Herzegovina en de Servische Republiek. Het vrolijk rondhossen in de Bosnische bossen werd dan ook vaak abrupt verstoord door waarschuwingen voor mijnenvelden en uitgebrande, leegstaande huizen en/of dorpen. De Balkanoorlog zorgde niet alleen voor 250.000 doden of vermisten, maar ook voor massale volksverhuizingen. Zo liggen grote delen van het centrum van de Kroatische stad Karlovac er 20 jaar na de feiten nog steeds luguber verlaten bij.

Na een aantal dagen hadden we het wel gehad met de oorlogswreedheden. Wellicht is de Kroatische kust beter toeristenvoer dan het binnenland. We waren dan ook enigszins opgelucht toen we de grens met Slovenië bereikten. We brachten er een bezoek aan Tomaz die we in Nieuw-Zeeland hadden ontmoet. Zijn huis bleek boven op een helling van 25% te liggen. De hartelijke ontvangst compenseerde ruimschoots de hellingsgraad.
De hoofstad Ljubljana bleek een fijne plaats om even halt te houden: statige gebouwen, verrassende kunstprojectjen, leuke terrassen, veel fietsers en bovenal zonnig weer. We kregen warempel een vakantiegevoel.

04-05/06/2012: Sarajevo: rust & sightseeing
06/06/2012: Sarajevo – Travnik: 94km, 5u21, 17,5km/u gem.
07/06/2012: Travnik – Banja Luka: 109km, 6u56, 15,7km/u gem.
08/06/2012: Banja Luka – Gornji Kamengrad: 74km, 5u20, 13,8km/u gem.
09/06/2012: Gornji Kamengrad – Buzim: 96km, 6u13, 15,4km/u gem.
10/06/2012: Buzim – Karlovac: 93km, 5u47, 16km/u gem.
11/06/2012: Karlovac – Duga Resa: rustdag
12/06/2012: Duga Resa – Novo Mesto: 72km, 4u50, 14,9km/u gem.
13/06/2012: Novo Mesto – Zgornka Javoricsa: 84km, 6u07, 13,7km/u gem.
14/06/2012: Zgornka Javoricsa – Ljubljana: 25km, 1u30, 16,6km/u gem.
15-16/06/2012: Ljubljana: rust & sightseeing

Comments (9)

Na bijna een jaar waarempel bijna een vakantiegevoel !

Schitterend 😉

Ik hoop dat wij dit deze zomer al na enkele dagen zullen hebben, zoniet dan hebben we een klein probleempje…

Tot HEEL binnenkort (in aantal weken gesproken) ! Wij kijken er alvast uit naar jullie rentree in België!

Jo

Hallo

Jullie zijn goed bezig. In het Sigo is zeer druk; examens, deliberaties …
Dus geniet van jullie prachtige reis! Ik bewonder jullie echt!

In juli gaat mijn oudste dochter naar Kroatië (met CM). Ik heb jullie verhaal voorgelezen en de foto’s getoond. Super 🙂

Warme groeten,
Sema

Nathalie Demeyere

Laat dat vakantiegevoel maar komen 🙂
Succes met de ‘laatste loodjes’!
Liefs,
Nathalie

Comment in mailbox.
Kathleen

hey Tine & Wim,

tja, ‘t is bijna juli, idd dringend tijd voor een beetje vakantie-gevoel 🙂 Hier worden de laatste loodjes geblokt, studeren in de tuin zit er jammergenoeg niet in. Op dit ogenblik is er in juni al meer regen gevallen dan normaalgezien in een hele maand. Pikken jullie daar trouwens iets op van de voetbal? Om te zorgen dat je met eventuele fietsende noorderburen kan meepraten…. NL werd gisteren uitgeschakeld (in de 1e ronde), geen 8e finales dus en de oranje schmink kan weer de kast in!
Geniet nog van jullie laatste weken op de fiets, wij tellen in elk geval af!
kus
Fran

Tussen alle hectische einde-schooljaartoestanden toch nog een teken van waarderend medeleven… Zomers vakantiegevoel is hopelijk voor binnenkort, hoewel het weder heeft zijn kuren, soms echte najaarbokkensprongen voor normaal hoopvolle zomermaanden . Even melden dat vrouwlief de boeken dicht doet en binnenkort de secretariaatssleutels wegens eervol pensioen aan de muur hangt, ikzelf draai lnog wel eventjes door ( letterlijk en figuurlijk ) tot nader order. We zien al hoopvol uit om figuurlijk aan jullie lippen te hangen als jullie bij terugkomst al jullie wedervaren zult ophoesten. Fiets ze, die laatste etappes, de eindmeet is in zicht en we overwegen een aanvraag in te dienen om jullie officieel met muziek, toeters en bellen in the halen en te laten lauweren met de gele, groene en bolletjestrui en een nieuwe nog uit te denken wereldreisshirt. Solong …

Ik denk dat de laatste loodjes echt niet zwaar meer zijn na die vele duizenden kilometers die jullie in de kuiten hebben. Dus stilaan : ‘Welkom thuis !’.

Bijna thuis, bijna thuis,… Nog lang niet thuis zunne! Nog altijjd pakken meer congé voor de boeg dan mij op een heel jaar. (ik noem het hier wel congé, maar weet dat het ook serieus wrochten is: altijd die tent opzetten en afbreken, fietsonderhoud, blog bijhouden, culinair bezig zijn. Phouh, blij dat wij er van af zijn 😉 )

Prachtig resultaat! Nog net geen 20.000 mijlen onder zee, mijn lievelingsboek van Jules Verne uit mijn jeugd maar om dit “live” mee te maken is heel bijzonder. De hele familie is trots op jullie! En hier in Holland kan ik nu flink stoefen met “mijn nichte en kozijn”uit Oostende.
Hopelijk tot spoedig in het Vlaamsche Land.
Hartelijke groet en sterkte voor de laatste, hopelijk niet zwaarste loodjes.
Jan

Comments are closed.