Na Wanaka werd het tijd voor de westkust van Nieuw-Zeeland. Veel verhalen doen de ronde: ‘sandflies will be your new worst enemy’, ‘the west coast, aka the wet coast, is one of the wettest places on earth’, ‘west coast rain is real rain, industrial strength rain’. Bij al die onheilsberichten werd een versterking van de troepen nodig geacht. Samen met Celien en Jeroen besloten we dit natte stukje van de wereld aan te vallen. Team Flandria kan al tegen een drupje regen en onze nationale strijdspreuk is niet voor niets: eendracht maakt macht / l’union fait la force!
De verwachtingen over de ontbering die ons zou opwachten, waren hooggespannen, maar het kan verkeren zei Bredero al lang geleden. We genoten van een rustig kabbelende Tasmaanse Zee (als er al wind was dan blies hij in de rug), een zonnig rainforest (de 2 dagen waarop het water goot, bezetten we de tv-room van de campsite) en de gevreesde sandflies waren niet vervelender dan de doorsnee mug in een Belgische zomer.
Niet getreurd echter, eenmaal we de westkust hadden verlaten en via de Lewis pass naar Hanmer Springs fietsten kregen we alsnog ons deel van die gemeen bijtende vliegjes en actieve regenfronten (van zachtjes miezeren, over gewone stortvlagen tot onophoudelijke regen). De zomer is hier in die mate slecht dat de Nieuw-Zeelanders er zich herhaaldelijk voor excuseerden.
We sloten onze trip in Nieuw Zeeland af met de Molesworth Road. Molesworth Station is met zijn 128.000 hectare de grootste boerderij van Nieuw-Zeeland. We fietsten het traject in vier dagen, het grootste deel van de 200km reden we over een onverharde weg waar we het rijk voor ons alleen hadden. De omringende bergen hadden namen als Devil’s Backbone, Mount Horrible en Mount Misery, maar de omgeving was desondanks of juist daarom wondermooi. Het was bij momenten hard werken (ha!) maar de gravelweg door het gevarieerde natuurschoon was de perfecte afsluiter van onze tijd hier. Het beste hadden ze hier duidelijk tot het laatste gespaard.
Knap nummer van Allegaert in de Rainbow Rage
De eerder onbekendeTom Filmer heeft de Rainbow Rage 2012 gewonnen. 269 renners kwamen aan de start, van divers pluimage, waaronder ook touringfietser Wim Allegaert. De West-Vlaamse renner veroverde een verdienstelijke 24ste plaats. [lees meer]
En nu?
Deel 3 van ons projectje moest ons initieel naar Syrië brengen, maar de gemoederen zijn daar verre van bedaard, dus kozen we voor Georgië als plan B. Na enig onderzoek bleek dat daar momenteel koelkasttemperaturen heersen en de bergpassen nog even gesloten blijven. Geen probleem, we blijven flexibel: op 25 maart vliegen we naar Antalya voor een all-in van 4 maanden (of zoiets). Turkse rivièra, here we come!
29/02/2012: Wanaka – Makarora, 67km, 4u05, 13,9 km/u gem.
01/03/2012: Makarora – Haast, 82km, 4u46, 17,2 km/u gem.
02/03/2012: Haast – Jacobs River, 94km, 5u19, 17,6 km/u gem.
03/03/2012: Jacobs River – Fox Glacier, 50km, 3u09, 15,8 km/u gem.
04/03/2012: Fox Glacier- Franz Josef, 36km, 2u48, 12,8 km/u gem.
05/03/2012: Franz Josef (wachten, chillen en sneukelen omdat het regent)
06/03/2012: Franz Josef – Lake Lanthe, 85km, 4u21, 19,5 km/u gem.
07/03/2012: Lake Lanthe – Greymouth, 94km, 5u11, 18,1 km/u gem.
08/03/2012: Greymouth – Punakaiki, 52km, 3u45, 13,8 km/u gem.
09/03/2012: Punakaiki – Westport, 61km, 4u25, 13,8 km/u gem.
10/03/2012: Westport (een nieuwe rustdag wegens gietende regen)
11/03/2012: Westport – Newton Flat, 88km, 5u40, 15,5 km/u gem.
12/03/2012: Newton Flat – Marble Hill, 84km, 5U34, 15,1 km/u gem.
13/03/2012: Marble Hill – Hanmer Springs, 92km, 5u32, 16,6 km/u gem.
14-17/03/2012: Hanmer Springs (Rainbow Rage)
18/03/2012: Hanmer Springs – Acheron Homestead, 32 km, 2u48, 11,4 km/u gem.
19/03/2012: Acheron Homestead – Molesworth Homestead, 60 km, 5u08, 11,7 km/u gem.
20/03/2012: Molesworth Homestead – Middle of Nowhere, 66 km, 5u03, 13,2 km/u gem.
21/03/2012: Middle of Nowhere – Blenheim, 55 km, 3u19, 16,6 km/u gem.
22/03/2012: Blenheim – Wellington, 27 km, 1u32, 17,6 km/u gem.
23-25/03/2012: Wellington
waw, wat een knappe prestatie van die ‘coureur met roots in Gullegem’! Knap gedaan Wim. Blij weer eens een bericht te lezen. Prachtige foto’s ook…
Have a nice flight zondag.
Liefs,
Nathalie
En komt dat verslag met foto van de kuiten helemaal in het Nederlands daar in de plaatselijke gazette? Chic zeg!
hey Tine & Wim,
weet je, eigenlijk ben ik een beetje blij dat jullie weer een beetje dichter terug bij ons in de buurt komen… Turkije is maar een paar uurtjes vliegen hiervandaan 🙂 Wat een prachtige trip in NZeeland, het is duidelijk te snappen dat Lord of de Rings er werd opgenomen!
Ondertussen is de lente hier ook begonnen, iedereen komt buiten, melkwitte benen of niet! De zon kriebelt in Vlaanderen!!!
dikke knuffel
Fran
hey wim en tine,
blij weer eens iets van jullie te lezen..
wim, man zo’n gespierde kuiten 🙂 proficiat met je wielerwedstrijd
4 maanden Turkse Revièra? meer moet dat niet zijn – geniet ervan!!
Groetjes
Marianne en Marc
Gespierde kuiten allemaal toppie en zo, maar besef wel, beste Wim, dat je het de andere touringfietsers op die manier onmogelijk maakt om nog indruk te maken op hun vrouwen! ‘Och maar schat, jouw benen zijn ook wel gespierd hoor…’ Ik walg van die vreselijke ondertoon!
Ik overweeg ernstig om in therapie te gaan en je de rekening hiervan door te sturen.
Gespierde kuiten, gespierde kuiten…
Pfff I spit on them!
Een ontevreden bloglezer,
Dennis
Jah, het artikel van de rainbow rage is ter bonk op! We zijn nog steeds zwaar onder de indruk van zowel de fysieke- als de schrijfprestatie!
En die spieren Wim… WOW!
bedankt voor de foto van je benen, wim. ze zijn stilaan op hun best. misschien eens een aparte website over beginnen, want er zijn duidelijk nog fans 🙂
mo how zeg, dat artikel over die wedstrijd, heb mij dubbel gelegd 🙂 , gewoon veel beter dan de sportartikels uit de kranten van het Vlaamsche land.
Gegroet dappere fietsers van ons land, nee er was hier niks aan de hand, je hebt even het contact moeten missen, maar we willen jullie ervan vergewissen dat je niet uit onze gedachten bent geraakt, maar dat de correspondentie even door de schooldrukte werd gestaakt. We volgen jullie fietsevenementen evenwel woord voor woord en raken telkens weer door jullie fotomateriaal bekoord, maakt de reisweg dan blijkbaar door omstandigheden onverwacht een rare bocht, dan betekent dat voor jullie gelukkig niet het einde van de tocht. Dit weekend de Ronde van Vlaanderen door Gistel stad, tja Tine en Wim ze zullen zich hier even afvragen en zich vermoedelijk te pletter zagen waarom zo’n fietsidool als jij niet in het peloton zat. Met “Hoe sterk is de eenzame fietser…” in het blazoen mogen jullie gerust nog verder doen.. Hoe dan ook, houd de wielen en de spirit on the run en laat ons blijvend meegenieten van jullie fietsreisfun.
Alvast tot nader order…
Wims kuiten live gezien in Turkije!
Dennis, hou uw vrouw maar uit de buurt van Wim, want in het echt zijn ze nog indrukwekkender dan op de foto. 🙂
Als ik de commentaren lees, even die bedenking : jullie komen nog maar ‘een ietsje’ dichter bij huis en zie er ontstaat al jaloersheid over Wims welgetrainde prachtkuiten. Evelien kan alleen maar dromen…Kathleen heeft ze live gezien !!! E gie nu !
Tine en Wim, je ziet het nu al : het leven zal nooit meer zijn als voorheen !
Groeten uit Bekegem en zowel voor jullie als voor ons hopen we op beter weer !
Noël