Vanuit Kangding kozen we wederom voor de kleinere wegen. Eén veldwegel bleek in de praktijk zelfs zo klein dat we na 2 uur “fietsen” à 3km/u onverichtter zake terugkeerden en op zoek moesten naar een alternatieve route. Vrij snel bleek dat we ons niet langer in toeristisch gebied bevonden. In de komende dagen zouden we doorheen de geschiedenislessen over de 20ste en 21ste eeuw fietsen en dat over een afstand van nauwelijks 600km.
De eerste les was helaas niet bijzonder aangenaam. We fietsten door een vallei die was volgestouwd met verouderde zware industrie. Gent Zeehaven op grote hoogte als het ware maar dan zonder enige milieuregelmentering. De uitstoot van vuile rook en donkere wolken zorgden voor een piepende adem.
Eenmaal de col over kwamen we in een andere wereld terecht. Tijd voor les twee: in de dorpen die we doorkruisten zagen we plots lemen huizen en paard en kar. Alle ambachten passeerden de revue: de smid, mandenvlechters, vrouwen die katoen tot garen sponnen, graan dat gedorst werd, … Bokrijk maar dan op grote schaal en live. Het wegdek was ook terug in de tijd geëvolueerd, we fietsten voor een groot deel op aardewegen met putten (en vice versa). Westerlingen op een fiets waren hier uiteraard een curosium. We keken elkaar met evenveel verwondering aan. Al moet gezegd dat de bewoners zelf iets fanatieker waren: zo zijn wij nooit in foetushouding een gracht ingedoken.
Het bizarre was dat we gemiddeld om de 200km een kleine tot middelgrote moderne stad zagen. Les drie dan maar: het Chinese straatbeeld in de 21ste eeuw wordt gekenmerkt door neonlichten, KTV, wolkenkrabbers, riksja’s, claxonerende auto’s en ontelbare kleine winkeltjes en restaurantjes (ondergebracht in garages met sectionaal poorten).
De congé zit er in de Vlaanders voor de meesten ondertussen op, dus schetsen we graag ook even onze ‘werkdag’. We blijven al bij al westerlingen en ons leven op de fiets ziet er best gestructureerd uit. We staan op bij het krieken van de dag, ontbijten, laden ons hebben en houwen op de fiets en vertrekken meestal rond een uur of 8. Het fietsen wordt op tijd en stond onderbroken voor de nodige photoshoots en de al even nodige inname van vast en vloeibaar voedsel. Rond een uur of 17 gaan we op zoek naar een geschikt kampeerplaatsje (wat afhankelijk van de voorraad enige tijd in beslag kan nemen). Daarna is het andermaal etenstijd, de avond wordt afgerond met een gezellig samenzijn en rond 20u doen ze hier de lichten uit. Zo zie je maar, de dagtaak van Tine duurt hier warempel een stuk langer dan normaal.
Zoals jullie ongetwijfeld al was opgevallen ligt de gemiddelde snelheid niet bijster hoog. Niet enkel het wegdek maar ook de verticale hoogtemeters zijn hiervoor een verklaring. We hebben tot hier, in 34 fietsdagen, 2460km op de teller staan en hebben hierbij zo’n 28.900 verticale hoogtemeters bedwongen (met elk netto 25kg bagage).
PS: nu we het toch over afstanden fietsen hebben. In 2007 namen wij deel aan Paris Brest Paris, een tocht van 1200km, af te leggen in 90 uur. Volgende week vindt een nieuwe editie plaats. Bij deze veel succes voor alle randonneurs. We hopen voor hen dat het een droge editie wordt. Meer info over deze alternatieve vorm van fietsbeleving vind je op www.randonneurs.be en in ons verslag van de vorige editie.
09-11/08/2011: Kangding
12/08/2011: Kangding – middle of nowhere: 96km,6u02, 15.16 km/u gem.
13/08/2011: middle of nowhere- Moxi, 19km, 1u37, 11.75 km/u gem.
14/08/2011: Moxi – Shimian, 90km, 6u10, 14.59 km/u gem.
15/08/2011: Shimian – Ganluo, 70 km, 6u50, 10.24 km/u gem.
16/08/2011: Ganluo – Yuexi, 83km, 7u30, 11.07 km/u gem.
17/08/2011: Yuexi – Diouquietuo, 56km, 6u08, 9.13 km/u gem.
18/08/2011: Diouquietuo – Sikai, 96km, 7u03, 12.80 km/u gem.
19/08/2011: Sikai – Xichang, 65km, 4u09, 15.66 km/u gem.
Hoi Tine en Wim, dank voor jullie reply, so we really feel connected… zo te zien vallen zowel jullie als de autochtonen van de ene verwondering in de andere en soms is er blijkbaar, gezien de door jullie aangehaalde lessen, wel sprake van een opvallende cultuurshock, wat hebben we het hier bij ons toch goed… misschien weten ze daar echter van niet beter…, mochten we moeten inleveren ‘t zou pijn doen, hoewel het waarschijnlijk een kwestie van gewoonte is… Dank voor het delen van jullie gestructureerde dagindeling die ons meteen al naar de komende weken doet hunkeren ? Het voordeel is dat jullie je eigen tempo kunnen bepalen, maar telkens de bloemenruiker aan de eindmeet van de dag mogen in ontvangst nemen wegens terechte moed en zelfopoffering. Keep on biking, we keep our fingers crossed for drivable tracks and till later…
Ik wil even meedelen aan allen die een poging zullen ondernemen om de volgende prijs in de wacht te slepen dat het vergeefse moeite is. Ik win toch! Ha.
Merci Tine en Wim voor jullie schone verslagjes, prachtige foto’s, coole prijsvragen, verre aanwezigheid …
Enjoy!
Kathleen
Ik wil aan allen op de fiets zeggen : wees voorzichtig!!!!!