Uit de Sharyn canyon geraken bleek ‘s morgens om 7u al een hele karwei. Fietsen kan hier gedefinieerd worden als trekken, sleuren, wandelen en dit onder een loden zon. Er werd al behoorlijk wat afgezweet. In de canyon rijdt Tine lek. Voor het nevenklassement lekke banden ? valpartijen komen de lekke banden met 6-5 aan de leiding. De rustientjes worden zo langzamerhand een schaars goed.
Dit is een overgangsetappe naar de grens met Kirgizië: steppe, een mooie alpencol en een aantal half slapende dorpen. Er zit vrij veel verkeer op de weg, dus maken we onszelf wijs dat de grens wel zal open zijn.
De volgende ochtend vertrekken we in de regen voor de resterende 20km naar de grens. Er is steeds minder (lees: geen) verkeer en de staat van de weg wordt steeds slechter. De grenswachter met mitrailleur maakt ons vriendelijk edoch kordaat met gebarentaal duidelijk dat Kirgizië langs hier binnenkomen niet mogelijk is. We doen een kleine poging tot omkoperij. Die mislukt.
Er zit niets anders op dan op onze passen terug te keren. Aangezien we echt wel in Kirgizië willen fietsen, is het tijd voor plan b: terugfietsen naar Kegen, taxi nemen naar Almaty (250km), nieuwe taxi nemen naar Kordai (grensovergang, 250km), grensformaliteiten afhandelen, Bishkek in het donker binnenfietsen. 10 uur later zijn we (weliswaar aan een andere kant) toch in Kirgizië.
Hej Wereldfietsers,
Wanneer kunnen we wat van foto’s verwachten???
Dan kunnen we wat mee genieten van die verzichten.
Vandaag mijn eerste werkdag na een maand vakantie, echt moeilijk.
Ze hebben me wel al woensdag terug in recuup gezet voor de rest van de week, ik vertrek morgenavond naar Duitsland om nog een dag of 4 te fietsen. Enfin, ik wacht het volgend verslag af.
Groeten Sabine en Jos
Wel raar dat jullie niet deze grens overkan!!!! Waarom????
En een andere dan wel?????