Nadat Wims darmen weer in de juiste plooi waren gevallen, konden we ons fietstochtje hervatten. We trokken richting Lugu Lake, een meer dat de grens vormt tussen de provincies Sichuan en Yunnan. De bergen in zuidwest Sichuan zijn rijk aan grondstoffen. En grondstoffen zoals bv steenkool & ijzererts zijn nu net wat China nodig heeft om zijn groei te bewerkstelligen. Mankracht is hier nog steeds goedkoper dan de inzet van machines en dus klaren vele duizenden mijnwerkers de klus. Ook de levensomstandigheden boven de grond, in donkere, tochtige houten barakken zijn weinig benijdigenswaardig. Dat ons beider tijdskrediet een veelvoud is van hun maandloon doet ons nog maar ‘ns beseffen dat we het getroffen hebben met een geboorteplaats in België.

Tibet mag dan officieel wel China zijn, al fietsend is al vaak duidelijk geworden dat het toch twee heel verschillende ‘landen’ zijn: Tibetanen houden zo goed als mogelijk vast aan hun cultuur en tradities, terwijl China in snel tempo het kapitalisme absorbeert. De bergen zorgen ervoor dat de bewoners van de verschillende valleien lang geïsoleerd hebben geleefd waardoor ze elk hun eigen kleding- en bouwstijl hebben ontwikkeld. Zo krijgen we bijna telkens wanneer we een nieuwe vallei binnenfietsen een ander soort huizen te zien: lage houten woningen maar even goed stenen huizen van één of meerdere verdiepingen met kleurrijke daken en versieringen of dorpen omringd door hoge wachttorens. Benieuwd wanneer we hier voor het eerst Vlaamse fermettes zullen passeren.

Bij onze aankomst in de luchthaven van Xining werd meteen duidelijk dat the People’s Republic of China een ander land is dan degene die wij al bezochten. Enerzijds verstaan we niemand, kunnen we niets lezen. Anderzijds werden we hier niet bestormd door al dan niet louche taxichauffeurs die ons voor te veel geld in een te kleine auto naar het hotel wilden brengen. Neen, niets van dat, we werden rustig gemonsterd en voor de rest aan ons lot overgelaten. Hier geen extra kosten voor een glas water in een restaurant. Van zodra je ergens gaat zitten krijg er je een glas kokend water aangeboden.