Scroll Top

Stappen en trappen

De corona-pandemie dwingt ons andermaal om dromen van verre, avontuurlijke oorden voorlopig op te bergen. Maar waar onze plannen vorige paasvakantie nog beperkt werden tot het Westerkwartier mochten we ons deze keer wel vrij over het volledige Belgische grondgebied bewegen. Hoog tijd om de verborgen parels in onze heimat te ontdekken.

De weersvoorspellingen dwingen ons om flexibel te zijn. Ons idee om er met de tent op uit te trekken bergen we snel terug op. Een aantal dagen stappen in de Vlaamse Ardennen, een aantal dagen fietsen in de echte Ardennen en voor de rest lekker warm binnenslapen, dit lijkt ons al lang avontuurlijk genoeg.

Op Paasmaandag trekken we (blij)gemutst de wandelschoenen aan. Onze rugzakken worden gevuld met wat kleren en een picknick. Hupsakee, wij weg. We vertrekken in Etikhove met een beetje klein hartje want geen idee hoe fietsersbenen zullen reageren op vier dagen stappen. Gelukkig zijn we ondertussen oud en verstandig genoeg om realistische etappes uit te stippelen.
De eerste dag verloopt gezwind. De wandelknooppunten loodsen ons onder andere door het wonderschone Burreken. Onze lijven doorstaan de eerste 22km wonderwel. Op het einde van dag twee is er al minder sprake van een flukse tred en licht trekkebenend wandelen we Geraardsbergen binnen. Het doet het ergste vermoeden voor de volgende dagen. Maar wat blijkt, op dag drie zijn we terug herboren en stappen we weer als dartele hindes door bossen en velden. Dwarrelende sneeuwvlokjes vergezellen ons, de zon schijnt ook nu en dan en de wind blaast zachtjes in de rug. De knooppunten leiden ons verder langs wegeltjes en kapelletjes. Door die laatsten heeft onze tocht soms wat meer weg van een pelgrimage. Een overnachting in La Divine Providence in Wodecq is dan ook zeer gepast. De laatste dag traverseren we nog het muziekbos, waar de boshyacinten zich klaarstomen voor de Instagrammers. Na 82 km staan we terug, zonder al te veel lichamelijk leed, in Etikhove. Deel 1 van deze vakantie is in elk geval geslaagd.

Tijdens de tweede week is het terug tijd voor het vertrouwde Brooks-zadel. We nemen de trein naar Leuven en fietsten via het immer schone Heverleebos richting zuiden. De voorbije weken waren vochtig geweest, we ruilen de uitgestippelde mountainbikeroute dan ook vlotjes in voor een knooppunt / ravel alternatief. Overnachten doen we de eerste nacht in Huy, waar we de muur de volgende morgen verstandig rechts laten liggen. De klim vanuit Tihange is een mooi alternatief. Net zoals in week één blaast de wind in de rug en vergezelt de sneeuw ons. Op l’Ancienne Barrière komen we zelfs in een sneeuwstormpje terecht. Ook Thier de Coo zal voor een andere keer zijn, we kiezen voor de ravel van Trois-Ponts naar Stavelot. De zonnige vrieskou zorgt de volgende ochtend voor fotogenieke plaatjes en veel wild dat aan de rand van het bos komt piepen. We trappen verder tot Mirwart en keren daar na een gezellige avond onze kar, terug naar het noorden via Charleroi en Oudenaarde. Aan een vervallen Henegouws kapelletje blijken onze wandel- en fietsroute elkaar 20 meter te kruisen. Schoner zal het hier niet meer worden. Het traject van Oudenaarde naar Oostende fietsten we al in vele knooppuntvarianten. We kiezen deze keer voor het traject via Nokereberg en de Poelberg (was dit dan de verborgen parel?). Samen met een brug over de E17 en de E403 komen we ook vandaag aan de gewenste hoogtemeters. Daarmee is ook deel 2 van deze vakantie geslaagd.

05/04/2021: Etikhove- Brakel: 23km
06/04/2021: Brakel- Geraardsbergen: 21km
07/04/2021: Geraardsbergen- Wodecq: 19km
08/04/2021: Wodecq – Etikhove: 18km

11/04/2021: Lueven – Huy: 78km
12/04/2021: Huy- Stavelot: 80km
13/04/2021: Stavelot- Mirwart: 76km
14/04/2021: Mirwart- Lodelinsart: 96km
15/04/2021: Lodelinsart – Oudenaarde: 96km
16/04/2021: Oudenaarde – Oostende: 82km