Bonjour, ça va? Het aantal keer dat we die woorden te horen krijgen op onze tweede tocht door Marokko, is niet bij te houden. Tot in de kleinste dorpjes worden we hartelijk begroet door oude mannen op ezels, werkende vrouwen in velden en door kinderen fietsend of slenterend naar school. Meteen weten we weer waarom we Marokko zo’n fantastisch land vinden.
afrika
Toegegeven, een land in het reisschema opnemen waar de avond voordien een poging tot staatsgreep heeft plaatsgevonden (we vlogen op 16 juli via Istanbul naar Dar Es Salaam) is verre van ideaal.
Ruaha National Park is het grootste nationaal park van Tanzania – het beslaat ongeveer twee derde van de oppervlakte van België – maar is zeker niet zo gekend als bv Serengeti National Park.
Is dit een fata morgana of zien we daar echt een cafeetje glinsteren in de zon? De weg klimt heel langzaam, het is broeiend heet, de besneeuwde toppen van de Hoge Atlas schitteren in de verte, voor de rest worden we omringd door een droog en dor landschap. Jawel, we zien het juist, een cafeetje in de middle of nowhere. Dorstig en hongerig vragen we de man wat hij te bieden heeft: omelet Berbère met brood. Top. Heeft hij ook een pintje in de aanbieding? Neen, maar wel een whisky Berbère. Ook top.