Op 9 juli 2011 reden we de eerste rit van onze Movingaround-trip. Theoretisch bracht elke pedaalslag ons toen al dichter bij de heimat, maar nu we aan de Belgische grens staan is er echt geen ontkennen meer aan: nog even en we zijn terug thuis.
‘You must be crazy, das ist ja wahnsinn!’
Toegegeven, op een regenachtige zondag op je gemak in de zetel, kan het gek lijken om 22.000km bijeen te fietsen door Azië, Oceanië en Europa. Dit is het wellicht ook, maar niettemin, het blijft ook ons verbazen welke afstand je op pure man/vrouwkracht wel kan afleggen. Rustig fietsen, even volhouden en je hebt het zo bij elkaar.
Het leven op de fiets is een leven in een pure vorm, een leven herleid tot de essentie: geen verplichtingen (we sloegen al ‘ns een wasbeurt over) en, binnen de grenzen van het voorziene budget, met een absolute vrijheid. Bovenal blijft het één jaar vakantie, één jaar zomer (dat laatste toch op papier).
‘Hoe was China’
Het moet zowat de meest voorkomende vraag geweest zijn, alsof er over de andere landen minder te vertellen valt. Toegegeven, China is een andere wereld (ze eten daar met stokjes). Echter, de uitdagingen die er ons pad kruisten verschilden niet zoveel met die op de rest van onze route. Babylonische splaakvelwalling, misrekeningen in de voedselvoorziening,een hotelkamer te smerig voor woorden,
een gebroken wiel of frame, alweer een regenbui,… we hebben onderweg geleerd onze plan te trekken, al beseffen we goed dat er ook een dosis geluk nodig is om dergelijk ‘avontuur’ tot een goed einde te brengen.
‘Waar slapen jullie dan’
’s Morgens hadden we meestal geen idee waar we ’s avonds zouden landen. Het terrein, de weersomstandigheden, de goesting, toevallige ontmoetingen,… Het waren allemaal factoren die een invloed konden hebben op de finishlijn. En daarnaast beschikten we over een ruim assortiment aan overnachtingsmogelijkheden: de tent (op een camping of in het ‘wild’), een posh hotel of toch dat ene gore kamertje in dat godvergeten gat?
Na verloop van tijd stelden we toch een zekere routine vast in onze dagelijkse activiteiten: het dodelijk efficiënt inpakken van ons hebben en houwen, de teller ‘resetten’, kilometers maken, een koffiestop en tanden poetsen voor het slapengaan,…
‘Geen problemen gehad’
Neen, niets noemenswaardigs, op wat buikkrampen, een kleine valpartij, een ontmoeting met plaatselijk ongedierte of materiaalbreuk na. Och ja, en bij momenten vermoeide benen. Dag na dag werden we getrakteerd op het gefluit van vogels, het gezoem van insecten, het ruisen van de wind. Steeds weer hongerig genoten we van de geur van heerlijke exotische gerechten (en walgden bij de mismakende geur van road-kill). Op het einde van een stoffige dag dronken we met smaak de lokale bieren: Snow, BeerLao, Saigon, Chang, Efes, Holba … en zo nu en dan een Duvel of Leffe.
We werden een jaar lang verwelkomd en uitgewuifd. ‘Sabaidee’ in Laos en ‘Ahoy’ in Tsjechië zijn met voorsprong de sympathiekste begroetingen maar alle 390 dagen hadden wel iets in petto: de vrouw die ons in Laos een paar limoenen toestopt, de kiwi’s die ons na weken kamperen beloven dat we bij hen thuis in een bed mogen slapen, Chinezen die ons simultaan fotograferen , Vietnamezen die ons uitnodigen op een trouwfeest , Turken die ons ongevraagd heerlijk eten voorschotelen, een Duitser die kippenvel krijgt bij het horen van het aantal afgelegde kilometers … Collega-vakantiefietsers zullen het beamen: het zijn deze onverwachte contacten (gecombineerd met een onwerkelijke hoeveelheid aan natuurschoon) die de drijfveer zijn om elke dag opnieuw enthousiast op de fiets te springen.
‘Jullie zullen het hier nooit meer gewoon worden’
We hebben het afgelopen jaar een droom gerealiseerd waar we nog lang zullen van nagenieten. Ook na dit exploot blijven wij alvast vinden dat de fiets het perfecte voertuig is om de wereld mee te verkennen! Onze ‘reis todo-lijstje’ is de afgelopen maanden dan ook alleen maar langer geworden.
We hadden het geluk een uitgebreid arsenaal aan gasten te mogen ontvangen en ook de vele digitale aanmoedigingen uit het thuisfront konden we steeds opnieuw appreciëren. Den tv hebben we niet gemist, maar jullie, beste lezer wel. We kijken dan ook met veel plezier uit naar onze terugkeer in België.
Country | From | Till | Cycling | Resting | # km | #km/d | #u/d | avg | stages |
China | 06/07/11 | 16/09/11 | 54 | 19 | 4109 | 76,0 | 5:25 | 14,0 | stages |
Laos | 16/09/11 | 15/10/11 | 18 | 11 | 1523 | 84,6 | 5:59 | 14,1 | stages |
Vietnam | 15/10/11 | 08/11/11 | 14 | 10 | 1318 | 94,1 | 5:50 | 16,1 | stages |
Laos | 08/11/11 | 13/11/11 | 4 | 1 | 411 | 102,7 | 6:16 | 16,4 | stages |
Thailand | 14/11/11 | 11/12/11 | 17 | 11 | 1883 | 110,7 | 5:51 | 18,9 | stages |
Cambodja | 12/12/11 | 30/12/11 | 9 | 10 | 1220 | 135,5 | 6:27 | 21,0 | stages |
Thailand | 31/12/11 | 07/01/11 | 0 | 8 | 0 | 0,0 | 0:00 | 0,0 | stages |
Nieuw-Zeeland | 08/01/11 | 25/03/11 | 56 | 22 | 4326 | 77,2 | 4:42 | 16,4 | stages |
Turkije | 26/03/12 | 06/05/12 | 26 | 16 | 2187 | 84,1 | 5:28 | 15,3 | stages |
Europa | 07/05/12 | 01/08/12 | 67 | 20 | 5205 | 77,7 | 4:55 | 15,8 | stages |
Facts & figures
huidige positie: Oostende, België(01/08/2012) | |
dagen onderweg: 395 d | fietsdagen: 265 d |
gefietste kilometers: 22.182 km | gefietste uren: 1401u |
gem. km/fietsdag: 84 km | gem. km/dag: 56 km |
langste etappe in km: 177 km | langste etappe in u: 9u40 |
lekke banden: 14 stuks | hoogste punt: 4303 meter |
regendagen (op de fiets): 20 stuks | kroketjes: 3 keer |
# keer Belgisch bier: 10 keer | # keer fast food: 7 keer |
ontplofte cola-blikjes in fietstas: 1 | # massages: 8 keer(1 blinde, 1 dove & 6 valide) |
max. gewichtsverlies team: 19 kg | max. # d onafgebroken kamperen: 32 d |
# gespotte schildpadden: 11 (incl. 1 gecrashte) | max. snelheid: 84km/u (Wim) ; 81km/u (Tine) |
materiaalbreuk: spd pedalen (Shimano XT, Wellgo), fietscomputer (Cateye Adventure), tand (afgebroken), crosscommandeur, 3 velgen (Mavic 719), Archos internettablet (wegens er op gaan staan), 3x voorvering (Cannondale headshok), 2x elleboog (tennis), hoofdkussen (Exped pillow pump), matras (Exped Synmat UL 7M), stelschroef Brooks B17, freewheel body XT-naaf and last but not least: frame Tine (Cannondale F5) |
liefste Tine & Wim,
ik krijg gewoonweg kippevel van jullie laatste post… we hebben jullie hier vanuit België bewonderd en aangemoedigd, met menig jaloerse blik naar jullie foto’s gekeken en inderdaad toch wel afgevraagd hoe jullie hier terug zullen wennen. In de komende weken zullen jullie alle verhalen meermaals moeten delen maar nu, nu zijn we toch vooral blij dat jullie terug thuis zijn!
een dikke knuffel en tot zondag! Aangezien jullie Italië hebben overgeslagen gaan we voor een avond van Prosecco, proscuito en pasta…
Fran
whoohooo welcome back!
wel leuk dat je mijn woordenschat overgenomen hebt zonder mij te zien “dat ene gore kamertje in dat godvergeten gat”
anyway! een ervaring die niet veel mensen meemaken!
Een wereldprestatie, waar ze in Londen nog niet kunnen aan tippen, afsluiten en dan zo doodgemoedereerd beëindigen: zeer grote klasse! Inderdaad, om met Fran te spreken: kippenvel, steile nekharen, tranen in de ogen!
Ik hoop jullie spoedig in familiale kring te kunnen zien, beetpakken, beluisteren en beruiken.
Hartelijke groeten en behouden thuisrit, via Wommelgem heb ik begrepen.
Jan
Hey Tine en Wim,
Een dikke proficiat van ons beiden hier, je moet het maar doen.
Wij zijn al super blij als we 3 maanden kunnen fietsen, jullie doen gewoon een volledig jaar.
En…, dan nog save thuiskomen ook.
Je moet het maar doen….
Proficiat Tine en Wim! Dit is een prestatie waar je fier op mag zijn en waar je nog lang van zult nagenieten. Hopelijk laat je ons af en toe nog eens mee genieten. Het laatste stuk wordt een makkie voor jullie. Van 694m naar 0m. Da’s heel de weg bergaf zeker? Kom goed thuis en hopelijk tot binnenkort.
Respect en nog eens respect voor jullie beiden. Wat een prestatie, er zijn geen woorden voor.
Groeten,
Norbert
Van harte proficiat met uw prestatie.
We hebben gedurende jullie lange reis genoten van de reisverslagen en de prachtige foto’s.
Welkom thuis.
Tine en Wim
Bij het lezen van jullie verhaal kreeg ik traantjes in mijn ogen. Het is gewoon prachtig!
Dikke knuffel en tot ziens!
Sema
Zoals Fran zei : kippenvel krijg ik ervan!
Tot gauw!
Hallo Tine en Wim ,
Eigenlijk heb ik er geen woorden voor wat jullie hebben bewezen , mijne hoed af en enorm veel respect , het weerzien met jullie familie zal zalig zijn geniet er van. Nogmaals proficiat met jullie prestatie en bedankt voor al de mooie verhalen en foto’s , op die manier was het mogelijk om ook een beetje te kunnen meegenieten.
Groetjes ,
Nadine
Reizen doet je inderdaad steeds zin in meer reizen krijgen… Na zo’n prachtreis zal die goeste waarschijnlijk enkel gegroeid zijn. En bij het lezen van jullie belevenissen, krijgen we hier ook weer reiskriebels.
Bedankt dat we mochten meegenieten van jullie mooie prestatie!
Heilaba Tine en Wim!
Tof dat jullie terug in het land zijn. Een dikke chapeau voor hetgeen jullie gedaan hebben.
Tot gauw en een goeie thuiskomst,
Valerie
We hebben al die maanden een beetje meegereisd en genoten van de exploten en foto’s… Maar nu wordt het weer tijd voor huiselijke gezelligheid, we kijken al uit naar een gezellig herfst- of winteretentje 🙂
Liefs,
Nathalie
welkom thuis!
hier zijn geen woorden voor
dikke proficiat met jullie prestatie!
dank je wel dat we een jaar hebben mogen meegenieten van jullie verhaal en prachtige foto’s, alsof wij ook een beetje op reis waren…
marianne en marc
Tralalaa hupsakee, tiedelie en hopsasa!
Humptiedum en tjoelalalaaaa!
Tot gauw 🙂
Kathleen
Voel ik daar een brokje in mijn keel? En wordt het computerscherm nu plots een beetje wazig? Waar blijven jullie ‘die scone taele’ toch halen? Welkom thuis allebei. Jullie verhaal is fantastisch en inderdaad onvergetelijk. Het zal me niet meer dan nodig op de fiets krijgen, maar ik ben blij toch een stukje deelgenoot van jullie avontuur te zijn geweest.
groetjes en tot gauw
Angelica
Een hele dikke proficiat! We hebben jullie verhalen gevolgd, maar zijn vooral benieuwd om jullie opnieuw te mogen ontmoeten en de bel te horen gaan en te kunnen zeggen: ‘tine is daar!’
Welwome back, tot lijfelijk weerzien en babbels..
Zoiets pakken ze jullie niet meer af, jullie hebben op z’n minst ‘n Olympische medaille wereldreizen verdiend. Hoed af voor het gepresteerde en dank voor de kiekjes en verslagjes waardoor we volop konden meegenieten, benieuwd naar de extra wilde verhalen …
Chapeau en staande ovatie (waarschijnlijk welkom na het zadelzitten). Bedankt voor het voorbije jaar genieten van de sappige verhalen en de prachtige foto’s. Geniet van een welverdiende rust en welcome back!
Een dikke proficiat voor jullie prestatie! Het was elke keer uitkijken naar de prachtige foto’s en verhalen! Geniet nu maar eventjes van het ‘ter plekke stilstaan’ in jullie (oude) vertrouwde omgeving!
Groetjes!
Tine en Wim,
veel origineler dan de voorgangers kan haast niet, dus sluit ik me maar bij hen aan.
Proficiat voor het volmaken van de trip en bedankt om ons allen te laten meereizen.
En wat de volgende trip betreft, ons gastenhuis is bijna klaar. Welkom!!
Jullie zullen inmiddels thuis zijn en genieten van je eigen bed, douche, keuken, koelkast en familie en vrienden! Wat een reis, geweldig dat het zo goed is bevallen ( je zal toch na een maand tot de conclusie komen dat je liever thuis bent…) Tot snel ziens, in Belgie of wellicht zelfs bij de Noorderburen?
Lieke
Beste Wim en Tine,
Wat een prachtige ervaring, zo’n reis. Ik heb met veel plezier jullie verhalen gelezen (en ook af en toe een Duvel of Leffe gedronken (ja, ja, die hebben we hier ook….. 😉 )).
Geniet nog maar even na van deze mooie reis; spoedig wacht het harde leven weer….. 🙂
Groeten,
René Meijer
Wat een ervaring, wat een prestatie. KNAP. Ik heb met veel plezier jullie verslagen gelezen en er van geneoten.
Groeten,
Gino
Hey Tine en Wim,
Dat moet een suuuuuper ervaring geweest zijn! Kan niet anders 🙂 Schitterend gewoonweg! Dankzij jullie fantastische foto’s en verhalen waren we allemaal in onze gedachten aan het meereizen!
Dank u wel hiervoor! Een jaloerse fan! 🙂
grtn, Wim
Wim
Hallo!!
Toen ik in 2011 mijn stage deed in SIGO, gaf je (Tine, uiteraard) het kaartje met deze website. Af en toe kwam ik eens piepen en dan kwam er in mij op: “My God, I’m Jealous” en “amai, doet hun poep geen pijn…”. Heel leuk om te lezen en om te zien welk avontuur jullie hebben meegemaakt. Danku om te delen en om mij ook te laten dromen van dergelijke reis (maar toch zonder fiets denk ik).
Groetjes,
Shana Lonneville