Na onze transfer vanuit Bangkok vonden we in Aukland, via warmshowers onderdak bij Helen & Richard. We kregen er naast een zacht bed en lekker eten ook nog nuttige info voor onze tocht door Nieuw-Zeeland. De gastvrijheid waarmee we werden ontvangen was alvast veelbelovend.
Al snel werd duidelijk dat er op The Land of The Long White Cloud, zo wordt Nieuw-Zeeland door de Maori’s genoemd, niet wordt gespot met de natuurelementen. Ondanks het zomerseizoen (net als in de heimat is de blijkbaar slechte zomer een gespreksonderwerp) hebben we na zeven dagen fietsen zowat we alle kledij uit onze bagage aangetrokken (inclusief de muts en de handschoenen, al dan niet modieus gecombineerd). Zon, wind en regen lossen elkaar hier even snel af als de broerjes Borlée en hun kompanen op de 4x400m. Een andere vaststelling: het terrein is niet vlak. De ‘triple’ (we verwijzen hier niet naar de betere Belgische bieren, maar naar onze voorste kettingbladen) bewijst hier andermaal zijn dienst.
Ondertussen pogen we ons zo goed mogelijk in te burgeren. De fauna en flora die ze langs de andere kant van de wereld bezitten bestaat, voor ons, uit behoorlijk wat nieuwe specimen. We hebben reeds kennisgemaakt met de kiwi (in een ‘kiwi encounter park’ zagen we twee levende exemplaren, twee opgezette en één ei), de pukeko (een blauwe kalkoenachtige), de possum (helaas enkel als roadkill), de ponga of de zilveren varen (een nationaal embleem), …
Het feit dat de Kiwi Engels spreekt en graag een babbeltje doet met een fietser (bijvoorbeeld in een wegetablissement waar we graag een homemade cake verorberen), bevordert de communicatie in elk geval. De dagen dat we fronsend en radend naar de betekenis van allerlei informatie keken, liggen plots ver achter ons.
Nieuw-Zeeland betekent voor ons ook een blijde terugkeer naar het kamperen. Campings hebben hier een uitgeruste keuken en met een beetje chance een hot pool. Enkel onze blaas moet zich nog aanpassen aan een nacht doorslapen waardoor we hopelijk binnenkort niet elke nacht die tent uitmoeten (al is dit misschien te persoonlijke informatie voor een blog).
We pogen onze route richting zuiden zo maximaal mogelijk langs kleine wegen te sturen. Het verkeer op de highways is hier vrij druk en in het bijzonder de trucks zorgen niet echt voor een veilig gevoel. Het Noordereiland zou qua natuurschoon het kleine broertje zijn van het Zuidereiland, maar we zagen hier ook al bijzondere dingen: de stranden rond Beachlands, de thermale regio rond Rotorua en de vulkanen van Tongariro (die de decors vormden voor The Lord of The Rings), glooiende en groene landschapppen waar ontelbaar veel schapen ons aanstaren, naaldwouden, azurblauwe meren,…
05-07/01/2012: Bangkok
07-10/01/2012: Auckland
11/01/2012: Auckland – Ferry naar Beachlands – Miranda: 90km; 5u19; 16,9km/u gem.
12/01/2012: Miranda – Te Aroha: 81km; 4u09; 19,5km/u gem.
13/01/2012: Te Aroha – Roturoa: 116km; 6u36; 17,5km/u gem.
14/01/2012: Roturoa: kiwi encounter
15/01/2012: Roturoa – Waikite: 47km; 3u21; 14km/u gem.
16/01/2012: Waikite – Taupo: 68km; 4u27; 15,2km/u gem.
17/01/2012: Taupo – Papakai: 85km; 5u23; 15,7km/u gem.
18/01/2012: Tongariro crossing (19,2km wandelen of tramping zoals ze het hier noemen)
19/01/2012: Papakai-Ohakune: 63km; 3u43; 16,9km/u gem.
Dag darlings
Wat goed om weer van jullie te horen 🙂
Mooi, mooi.
Kathleen
liefste Tine & Wim,
wat een fantastisch nieuwe episode is er aangebroken… voor de zoveelste x sinds jullie vertrek in juli wou ik dat ik als kleine smurfin kon meereizen en kon meegenieten van al het moois en de vele ervaringen!!! Ik kan me voorstellen dat leven in een wereld waar je opeens alles verstaat misschien wel een beetje een verademing is, en dat ‘s nachts opstaan…. waarom niet…. wie weet kom je dan een levende possum tegen 😉
Hier zijn sommigen onder ons blij dat de feestdagen voorbij zijn en dat we aan een frisse, vrolijke, opgewekte, veelbelovende start van 2012 konden beginnen. We hebben zelfs de voorbije dagen het ijs van de vooruit moeten krabben, wie weet krijgen we toch nog een beetje winter.
een hele dikke knuffel
Fran
Die foto met dat kiwibord is hilarisch. Als ik hier zo’n bord ziet met een hert, kijk ik altijd verlangend uit om de prachtdieren te zien. Helaas! Dus veel succes met de kiwi.
Haidewietska Nieuw-found-zeelanders, weet niet of het neuzeneuzegroeten nog in is bij de autochtonen, of is dat daar niet ? Wat het ook zij, heb de indruk dat jullie ook hier veel uitdagingen te wachten staan, hoewel het toch iets herkenbaarder lijkt te zijn. Dat scheelt alvast ook een slok op de “kiwi”borrel. Volgens de nice pictures biedt de natuur hetzelfde maar ‘t is anders, ponga-possum-pukeko weerklinkt alweer uitdagend exotisch als een ritmische Copacabanacocktail aan een hotpoolzwembad van een of andere kampeersite, maar in the wild countryside weet je vermoedelijk niet meteen wat je hoort of ziet. Altijd benieuwd hoe je iemand vindt om een kiekje van jullie beiden op de fiets te maken of sleur je een statiefje mee en doe je enkele meters opnieuw? Intussen krijgen we ook hier onze portie nattigheid over onze hoofden heen, dus is er bij ons net als ginder bij jullie ook niks nieuws onder de zon (?) Laat ons alvast verder meegenieten van jullie experiences, we zitten jullie figuurlijk maar telkens benieuwd op de wielen…
ziet er veelbelovend uit! Blij weer een verslag te lezen en foto’s te zien, veel plezier daar!
And the road goes on! Maar nu echt helemaal down under, voor ons dan. Zien zij vanuit hun perspectief ons ook als down under? Je zou het verwachten ofschoon veel blanken daar nogal eens nakomelingen zijn van West-Europees geboefte dat ver weg gestuurd en opgeborgen was. Maar dat is verleden tijd, gelukkig. Hun gastvrijheid en vrijheidslievendheid zijn wellicht de mooie gevolgen daarvan.
Geniet van alles, ik ben jaloers op alles wat jullie doen, niet in het minst op de roestvrijstalen conditie die jullie intussen wel zullen opgebouwd hebben!
Hier gaat alles goed, Hilde is goed hersteld van een vervelende griep na Bhutan en denkt weer aan nieuwe reizen voor de komende jaren … En vorig weekend hebben we onze jaarlijkse reünie met z’n zessen gehad in Brugge, zoals altijd: heel gezellig, lekker en kostbaar.
Hartelijke groeten,
Jan
Jaaaaah! Ik ben zooo blij voor jullie! Ge-wel-dig!! Prachtige foto’s en er komt nog veel meer moois, geniet ervan! Nog een paar tips: gratis internet kunnen jullie vinden bij de McDonalds, maar ook bij de meeste bibliotheken 🙂 Veel liefs, Amalia
Hoi, van hieruit ook nog de beste wensen en benen voor het nieuwe jaar toegewenst!
Aan de laatste foto te zien hadden jullie gelukkig je waterfiets ook bij…
Dag Tine en Wim
Zo zalig voor mij om jullie impressies over Nieuw Zeeland te lezen, maar dan als fietser. Wij hebben immers voornamelijk daar grote trektochten gedaan, dus hadden we nooit te kampen met grote, drukke wegen.
Wat de pukeko’s betreft, ik ben door een hele groep aangevallen geweest in Shakespeare National Park, 4 uur ten noorden van Auckland! En dat na amper 1 week reizen…. 🙂
Geniet van dit mooie land! En vergeet op het noordereiland coromandel niet! Wij hebben dit gemist en toch wel beklaagd, als je alle verhalen hoort! Bij een bezoek aan Wellington moet je zeker eens stoppen in het Belgisch café (makkelijk te vinden, als je het vraagt, kennen ze het daar wel). Daar kan je genieten van Belgisch bieren en frietjes met stoofvlees. Dat zou mss wel eens kunnen smaken he 😉
Lieve groetjes
Hannelore
Tine en Wim,
heerlijk te lezen in welke avonturen jullie verzeild raken. Hoog tijd dat Afrika binnenkort aan jullie lijstje toegevoegd wordt.
Ondertussen is ook Tanzaniaanse Elvis vertrokken vanuit Santiago de Chile naar Alaska om dan verder de wereld rond te fietsen.
Hij is te volgen op http://www.chiletokili.com en het zou me groot plezier doen mocht je hem toevoegen aan je links.
Het allerbeste, blijf reizen; blijf schrijven
Jan koko
@peevandenaa: we proberen de locals zo weinig mogelijk lastig te vallen, we hebben in die context een statiefje en afstandsbediening mee.
@pieter: toegegeven ter zee en in de lucht durven we al eens gemotoriseerd vervoer gebruiken, ter land gebeurt echter alles op mankracht.
@hannelore: helaas, ook wij hebben de Coromandel niet gezien. Een mens moet nu eenmaal keuzes maken, wegens zomerverlof en weinige rustige wegen leek het ons niet de beste optie.
@jan: link werd met plezier toegevoegd.