Scroll Top

Van çay naar Nescafé frappé

We vertellen hier voor de citytrippers onder jullie niets nieuws als we stellen dat Istanbul een wereldse stad is waar een veelheid aan indrukken op je afkomen. Een stad van contrasten: meisjes in topjes versus vrouwen in burka, toeristen versus inwoners, Fenerbahe versus Galatasaray, afdingen versus in ’t zak gezet worden, de nieuwste James Bond film versus de Ronde van Turkije, … en een stad waar die verschillen wonderwel samengaan.

Op straat wordt alle mogelijke marchandise aangeboden, het ene al nagemaakter dan het andere. In de ‘Spice Bazaar’ wordt niet enkel de geur van verse kruiden opgesnoven, ook de zweetlucht van de vele toeristen (jezelf inclusief) moet je er bij nemen. Beleefd drummen in de file voor een bezoek aan de Aya Sofia, jezelf verliezen in het uitgebreide aanbod Turkse zoetigheden, gewillig je schoenen uitdoen voor een bezoek aan de Blauwe Moskee, verdwalen in de ‘Grand Bazaar’. Voor we het goed en wel beseften waren we vier dagen verder.

Nu mag Istanbul wel de brug vormen tussen oost en west, het blijkt nog zo’n 300km fietsen voor we de grens met Griekenland bereikten. We opteerden ervoor om de metropool op een creatieve manier te verlaten: op een, fietsen niet toegelaten, ferry (gelukkig doet de glimlach van Tine het nog steeds).
En dan was het onvermijdelijk zover. Door middel van één welgemikte wielomwenteling reden we de Schengen zone, de Euro zone en de Europese Unie binnen. Het was een beetje thuiskomen.

In Griekenland volgen we de historische heirweg ‘via egnatia‘, althans de hedendaagse degelijk geplaveide variant. Als de Perzen en Alexander De Grote het destijds een interessante route vonden om een leger of een handelskaravaan over te sturen dan is het voor ons en ons aluminium ros ook goed genoeg.

Na ons bezoek aan het Agios Nikolaos klooster op het Vistonida meer besloot de Grieks Orthodoxe kerk ons ‘project’ te steunen met één brood, één pak petit beurres, 1 kg appels, 500 gram noten en 500 gram Turks fruit. Dit terwijl we het klooster enkel waren opgedraaid om een foto van de grijsbaardige mijnheer pastoor getooid in zwarte habijt te kieken, maar dat mocht dan helaas weer niet.

Na een eerste weekje Griekenand valt het ons op hoe drukbevolkt de terrasjes hier zijn (de Grieken hebben een opvallende voorkeur voor Nescafé frappé, ofte koude koffie). We zijn er nog niet uit of dat te maken heeft met het feit dat het land een hoge werkloosheidsgraad kent, de nabesprekingen van de verkiezingsuitslag of toch eerder met de zalig zomerse temperaturen.

26/04/2012: Eskisehir – Yarhisar, 89km, 6u08, 14,5km/u gem.
27/04/2012: Yarhisar – Istanbul, 125km 7u34, 16,5km/u gem.
28/04-01/05/2012: Istanbul
02/05/2012: Istanbul – Bandirma (transfer met de ferry)
03/05/2012: Bandirma – Hodul: 81km, 6u18, 12,8km/u gem.
04/05/2012: Hodul – Cardac, 92km, 6u05, 13,4km/u gem.
05/05/2012: Cardac – Kesan, 71km, 4u43, 15,0km/u gem.
06/05/2012: Kesan – Alexandroupolis (Griekenland), 84km, 4u53, 17,2km/u gem.
07/05/2012: Alexandroupolis – Alexandroupolis, 17km (rit geneutraliseerd wegens stuifmeelallergie)
08/05/2012: Alexandroupolis – Komotini, 70km, 4u00, 17,2km/u gem.
09/05/2012: Komotini – Nea Karvali: 100km, 5u21, 18,6 km/u gem.
10/05/2012: Nea Karvali – Asprovalta: 103km, 5u54, 17,4 km/u gem.
11/05/2012: Asprovalta – Thessaloniki: 82km, 5u09, 15,9 km/u gem.

Comments (6)

Welkom thuis!! Wij reden er een een dikke maand op tot in Griekenland. Doen jullie beter? Je kan zowaar nog de Gentse feesten meemaken, als je echt wil. We zullen zien…

Nathalie Demeyere

Geweldig dat geluidsfragment 🙂
Blij dat de glimlach van Tine het nog altijd doet, leuke foto ook van Wim bij de barbier… Geniet nog van de Griekse zon, breng maar wat stralen mee deze kant op!
liefs,
Nathalie

Welkom in mijn échte moederland! In dit landje leerde ik de kneepjes van het vak en schoot ik mijn eerste filmpjes.
‘OOOOH YA, Sofia!’ was een instant klassieker, gevolgd door ‘Via NatteTia’ en ‘On-orthodox 1, 2, 3 en 4’
‘t Was toch nen schonen tijd!

Wachtend op een antwoord van jullie,
verblijf ik (in de gevangenis)

Dennis BM

P.S.: Ik heb de ruzie over mijn vorige bericht bijgelegd met Jeroen en Celien. ‘t Zijn nog de kwaaiste niet!

en ondertussen heb ik ook de relatie tussen Dennis en Celien begrepen van Wim.
Ik zou toch maar opletten, Jeroen…

Wim en Tine, nog een paar duwkes!!

Ik voelde me plots deel uitmaken van een groter geheel bij de eerste tonen van de schone hymne. Een mens zou er emotioneel bij worden.

Schoon verslag, schone foto’s van schoon volk.

En nu hier nog schoon weer en ik ben content.
Doeidoei
Kathleen

Het begint dus te naderen, het weerzien in het schone Vlaanderland! Kun je de stal al een beetje ruiken? De Oostendse lucht herken je toch uit de duizenden, al die lekkere verse vis en mosselen en garnalen. Ik krijg al goesting bij de gedachte alleen. En met de straffe westenwind komt die lucht toch een heel eind in jullie richting denk ik. Fiets lekker verder, wij gaan nu voor drie weken naar la douce France, maar dan is het al bijna tijd om jullie in de armen te sluiten. Ik ken er een paar die heel blij zullen zijn! …
Hartelijke groeten,
Jan

Comments are closed.