De voorbije dagen konden we vaststellen dat de Chinese wegen van goede kwaliteit zijn. De asfalt bolt bijzonder goed en naar een stukje onverhard moeten we echt op zoek. Het kwalitatieve wegennet is het werk van grote hoeveelheden wegenwerkers (hier geen emancipatie, zowel mannen als vrouwen blijken geschikt). Rotsen worden in stukken gekapt met hamers, betonblokken worden met 5 man naar de juiste plaats versjouwd, afwateringsriolen worden steen per steen aaneengemetseld. Enkel voor het asfalteren zelf wordt blijkbaar een machine bovengehaald.
De wegenwerkers bivakkeren in tentenkampen langs de weg, kwestie van het woonwerkverkeer beperkt te houden. Het is een weinig benijdenswaardig leven. Waarschijnlijk nog niet erkend door de Unesco, maar de Chinese wegen zijn minstens evenzeer handmade als de Brugse kant.
Onze tocht leidt ons langs kleine parochies waar ze nog maar zelden een westerling zien en ze bijgevolg geamuseerd toekijken als diezelfde westerling noedelsoep met stokjes eet. Daarnaast doorkruisen we ook meer toeristische steden zoals de voorbije weken Tongren, Labrang en Langmusi. Het is opvallend hoe elk stadje met een klooster steevast ook een kazerne heeft. Het rode leger is blijkbaar standby en marcheert te gepaste tijde trots met het resultaat van hun schietoefeningen (zoals je destijds je schietroos meekreeg op de kermis) door de stad.
Het wildkamperen is voorlopig geen onverdeeld succes. Als wildkampeerder word je verondersteld een aantal “basisregels” in acht te nemen: bij voorkeur plaats je je tent een paar honderden meters weg van een zijweggetje (we stonden als ‘ns 50cm naast de hoofdweg), je zet je tent pas op wanneer het donker wordt (door een onweer stond onze tent al ‘ns om 16u opgesteld) en last but not least je zorgt dat niets of niemand je ziet (ons record “meest aantal keer gespot” staat momenteel op 12 personen, een kudde schapen en een handvol yaks). Het wordt ons hier dan ook niet gemakkelijk gemaakt: vele terreinen zijn afgezet, valleien zijn smal, rivierbeddingen worden intensief voor akkerbouw gebruikt. Een keer stonden we echt op een toplocatie. Helaas werden we die keer aangevallen door miljoenen (zonder overdrijven) agressieve muggen die zich niet lieten afschrikken door een ongezond % deet. We blijven verder proberen, want de tent valt zowat in alle gevallen te verkiezen boven een doorsnee Chinese hotelkamer.
Plaats een gemiddelde Chinees in een voertuig op vier wielen en er verandert iets in hem. Constant wordt hier geclaxonneerd. De redenen variëren van ‘hallo, ik ben hier’, ‘hallo, ik kom nog iets dichter’, ’hallo, nu passeer ik echt’ tot ‘ik verveel me en tuut dus even’ en ‘ha, fietsers, even op de toeter duwen’. Vooral het getoeter van bussen zal vermoedelijk tot blijvende gehoorschade leiden.
We zijn hier lang niet de enige vakantiefietsers op de weg. De eerste buitenlandse fietsers die we kruisten, waren warempel Belgen op een ligfietstandem (idee voor Kathleen!) die al zes maanden onderweg zijn (www.tourdesreligions.wordpress.com). Een fijne babbel over de wegen, de Chinese medemens en de Belgische politiek volgde. Van een ander kaliber was een Chineesje op een plooifiets (kortweg: plooifietschineesje). Hij was op weg naar Lhasa. Het is net alsof je in Chamonix een dame op hoge hakken ontmoet die doodleuk vertelt dat ze de tour du Mont Blanc zal stappen. De Chinese vakantiefietser heeft natuurlijk het niet te onderschatten voordeel dat hij de taal beheerst. Dat hij geen marmot herkent of niet weet dat een ketting op tijd en stond wat olie vraagt, is eerder bijkomstig.
15/07/2011: Rongpo Gyakhar – Ganjia: 63km, 5u58, 10.6km/u gem.
16/07/2011: Ganjia – Sangke: 74km, 5u25, 13.6km/u gem.
17/07/2011: Sangke – Luqu: 89km, 6u, 14.7km/u gem.
18/07/2011: Luqu – Langmusi: 84km, 5u, 16.8km/u gem.
19/07/2011: Langmusi – Zoige: 100km, 6u02, 16.9km/u gem.
20/07/2011: Zoige – the middle of nowhere: 67km, 5u34, 12km/u gem.
21/07/2011: the middle of nowhere – Baihe: 104km, 5u52, 17.7km/u gem.
22/07/2011: Baihe – Jiuzhaigou: 31km, 2u15, 13.8km/u gem.
Beste Tinne en Wim,
Zo te lezen word dit een reis om nooit meer te vergeten. Geniet van de omgeving met volle teugen en hou het veilig.
Groeten,
Norbert
Dag Wim,
Zal je je nu een jaar niet meer scheren? K’ben benieuwd hoe lang je baard zal zijn na deze reis.
Een tent op de weide ? Doet denken aan Dranouter of Pukkelpop, maar wel weinig Chinese belangstelling zo te zien… of is dit na het tellen van enkele honderden meters zijweg om even al dat heisa-getoeter te ontvluchten? “Tongren” lijkt op Tongeren, maar vermoedelijk geen Chinese Ambiorix? Alvast proficiat met het overschrijden van de eerste 1000 km-drempel over Chinese wegen, we zullen er hier één op drinken. En ja, waar men gaat langs gods wegen, onverwachts kom je overal wel een verwaaide Belg tegen en dat zorgt vermoedelijk wel voor een herbronnende babbel. Het heimelijk afgesnoept kiekje van de plaatselijke autoriteiten is een bevestiging van een nationaal beleid… Weet niet of je ginds op de hoogte raakt van Oslodrama, overlijden Amy Winehouse… maar laat zoiets jullie reisavontuur en fietspret niet bederven. Go for it !!
Dat van die Chinese camera’s, dat herken ik!
Wanneer we huwden op de markt van Brussel kwamen er ook zo’n 20 Chinezen (of waren het Japanners?) op ons af: “You get married? You get married? Is this normal?”. Voor de rest, kan ik alleen maar likkebaarden bij jullie avontuur.
Evelyn
In die tijd raak je er niet met 40 km per dag. Al 1.000, dat valt te vieren!
hoi Tine en Wim
de trip rolt vlotjes op jullie droomreis lees ik zonet
onze vakantie zit erop
we kunnen weer rijsttaarten maken
hou jullie goed in conditie en tot later eens
bakker steve