Nadat Wims darmen weer in de juiste plooi waren gevallen, konden we ons fietstochtje hervatten. We trokken richting Lugu Lake, een meer dat de grens vormt tussen de provincies Sichuan en Yunnan. De bergen in zuidwest Sichuan zijn rijk aan grondstoffen. En grondstoffen zoals bv steenkool & ijzererts zijn nu net wat China nodig heeft om zijn groei te bewerkstelligen. Mankracht is hier nog steeds goedkoper dan de inzet van machines en dus klaren vele duizenden mijnwerkers de klus. Ook de levensomstandigheden boven de grond, in donkere, tochtige houten barakken zijn weinig benijdigenswaardig. Dat ons beider tijdskrediet een veelvoud is van hun maandloon doet ons nog maar ‘ns beseffen dat we het getroffen hebben met een geboorteplaats in België.
Het Lugu Lake werd aangekondigd als ‘A world of women and a paradise of men’. Aan het meer wonen de Mosu en zij vormen de laatste matriarchale samenleving ter wereld. Namen, sociale en politieke posities worden doorgegeven van vrouw op vrouw, maar wat misschien meer tot de verbeelding spreekt is hun ‘walking marriage’. Mosu-vrouwen trouwen niet en gaan niet met hun partner samenwonen. Hun minnaars keren na een passionele nacht braaf terug naar het huis van hun moeder. Is de liefde over, dan valt er geen geld of goed te verdelen. De vrouwen dragen de zorg voor de kinderen volledig zelf. We hielden er onze kamerdeur op slot, dus enige praktijkervaring kunnen we helaas niet met jullie delen.
Ondertussen zijn we aangekomen in Lijang, een Unesco Werelderfgoed Stad. De oude stad werd in 1996 getroffen door een aardbeving, maar geld noch moeite werden gespaard om die helemaal in de stijl van weleer terug op te bouwen. De stad is de thuisbasis van de Naxi, wederom een minderheid waar de vrouwen de plak zwaaien. De Naxi zijn vooral gekend om het Dongba, een hiëroglifische taal die nog steeds in gebruik is. De oude stad is een doolhof van kleine kasseistraatjes, overvloedig voorzien van winkeltjes, restaurants, cafés, … We genieten met volle teugen van een paar dagen westers eten & drinken.
20-21/08/2011: Xichang
22/08/2011: Xichang – middle of nowhere: 55km, 5u20, 10.2km/u gem.
23/08/2011: middle of nowhere – middle of nowhere: 62km, 6u28, 9.5km/u gem.
24/08/2011: middle of nowhere – Maijiaping: 104km, 6u53, 15 km/u gem.
25/08/2011: Maijiaping – Libai (Lugu Lake): 65km, 4u57, 13 km/u gem.
26/08/2011: Libai (Lugu Lake) – Luoshui (Lugu Lake): 26km, 2u21, 11.1 km/u gem.
27/08/2011: Luoshui (Lugu Lake) – Ninglang: 82km, 6u36, 12.3 km/u gem.
28/08/2011: Ninglang – middle of nowhere: 101km, 7u27, 13.4 km/u gem.
29/08/2011: middle of nowhere – Lijang: 31 km, 3u35, 8.9 km/u gem.
De Roodkapjesstraat 16 is ook ‘Rijk der Vrouw’ met dat verschil dat ik niet telkens terugkeer naar de Fazantenlaan 🙂
Kathleen
N.B. smakelijk
haha kamerdeur op slot in een matriarchale samenleving. Toch niet gerust in hé Wim 😉
Veel plezier nog daar, geniet van het westerse eten! En bestel nog maar eens een Belgisch biertje zoals enkele dagen geleden… santé!
Groeten,
Nathalie
en wij maar acties voeren voor gendergelijkheid…
‘t is bijna zo erg als bij de bidsprinkhanen (zei de entomoloog)… daar eet het vrouwtje het mannetje op na een passionele nacht 🙂
…een minderheid waar de vrouwen de plak zwaaien…
is niet zo uniek, ze doen dit zowat over de ganse wereld 🙂
Mooie foto’s en fiets ze,
Toon
Dag Tine en Wim,
Erg spannend om jullie avonturen te volgen! En leerzaam ook: hoe vrouwen en mannen toch veel manieren hebben bedacht om met mekaar om te gaan en vooral om voor nageslacht te zorgen. Welke manier zou evolutionair gezien het beste werken op de lange termijn? Ik durf daar niets over te zeggen, wat is jullie ervaring daar als je een beetje om heen kijkt? Darwin zou zijn vingers aflikken bij zo’n thema.
Fiets lekker verder en zorg dat je op tijd in Vietnam bent, K. en F. maken zich vast al klaar voor jullie rendez-vous daar eind oktober. De 31e vertrekt Hilde naar KTM, Sikkim en Buthan, niet fietsend maar lopend (da’s Hollands voor wandelend) en rijdend. Dus jullie zijn allen dan enkele weken niet zo heel ver verwijderd van elkaar. Maar samen een tas koffie (of iets anders) drinken zal wel niet lukken.
Tot een volgende keer!
Jan