oceanië

201203 header nieuw-zeeland najaarsklassiekers

22 Mar: Najaarsklassiekers in Nieuw-Zeeland

Na Wanaka werd het tijd voor de westkust van Nieuw-Zeeland. Veel verhalen doen de ronde: ‘sandflies will be your new worst enemy’, ‘the west coast, aka the wet coast, is one of the wettest places on earth’, ‘west coast rain is real rain, industrial strength rain’. Bij al die onheilsberichten werd een versterking van de troepen nodig geacht. Samen met Celien en Jeroen besloten we dit natte stukje van de wereld aan te vallen. Team Flandria kan al tegen een drupje regen en onze nationale strijdspreuk is niet voor niets: eendracht maakt macht / l’union fait la force!

201203 header nieuw-zeeland il belge

29 Feb: Il belge

Zo omschreef een Congolees het typisch Belgische grijze miezerige weer. Wel, de uitdrukking blijkt ook in Nieuw-Zeeland van toepassing. De voorbije twee maanden was onze zomer allesbehalve standvastig. Een gesloten wit gordijn, al dan niet vergezeld van het nodige vocht is geen onbekend fenomeen. Toegegeven, de foto’s spreken dit beeld misschien tegen maar onze camera is niet waterproof en blijft op dergelijke dagen dan ook meestal veilig opgeborgen (net als wij trouwens).

201203 header nieuw-zeeland pedals en peddles

13 Feb: Pedals & peddles

In een, al zeggen we het zelf, bewonderenswaardige poging om highway 6 te vermijden, kozen we voor de Maungatapu Trail vanuit Pelorus Bridge naar Nelson. In onze fietsgids Pedallers’ Paradise werd de trail aangeprezen als iets ‘for lightly loaded, brave and adventurous and cyclists’. Aangezien we toch al enig gewichtsverlies konden bewerkstelligen en nog steeds ambitieus zijn, dachten we aan alle criteria te voldoen. De campinguitbaatster vertelde ons nog dat de trail van 35km minstens zes tot makkelijk acht uur kon duren, maar dat weten we aan de gebrekkige fysiek van onze voorgangers.

201203 header nieuw-zeeland gentle annie

30 Jan: Gentle Annie

De voorbije weken verplaatsten we ons opnieuw over geaccidenteerd terrein. De weg van Taihape naar Hastings aan de oostkust van het Noordereiland liep over een oude Maori-weg. Het landschap werd ruiger, continentale platen ontmoeten er elkaar en rivieren liggen bijgevolg in diepe canyons. Geen idee waarom deze weg de naam ‘Gentle Annie’ meekreeg. ‘Tough Daisy’, ‘Steep Wendy’ of ‘Hilly Hillary’ waren volgens ons een stuk toepasselijker geweest.