4u plaatselijke tijd, ons vliegtuig landt op de internationale luchthaven van Tbilisi, hoofdstad van Georgië. Als we met kleine oogjes rondkijken, zien we dat we niet alleen zijn. De meeste vluchten komen hier blijkbaar op een ongoddelijk uur aan en die vluchten komen echt van overal. Het illustreert meteen het internationale karakter van het toerisme in Georgië. We ontmoeten Russen, Kazachen, Amerikanen, Australiërs, Noren, zelfs Chinezen en ook een handvol fietsers.
De republiek Georgië is een democratie geleid door een van de rijkste inwoners van het land, Bidzina Ivanishvili. De man delegeert tegenwoordig wel zijn zaakjes en is enkel nog achter de schermen als een soort Godfather actief. Georgië kent een bewogen geschiedenis, ook tijdens de voorbije eeuw. Het proces van het uiteenvallen van de Sovjet-Unie tot de onafhankelijkheid van Georgië verliep allesbehalve vlekkeloos. De Georgische regio’s Zuid-Ossetië en Abchazië die al 10 jaar door Rusland als “onafhankelijke” landen worden erkend, zorgen nog steeds voor de nodige spanningen met de grote buur.
Voor wie meer wil lezen over de achtergrond van dit prachtige land, is ‘Het achtste leven’ van Nino Haratischwili een absolute aanrader. Het vertelt het verhaal van acht generaties vrouwen tegen de achtergrond van de recente geschiedenis.
Met ons tripje van vorig jaar door het Pamirgebergte in ons achterhoofd vertrokken we een beetje ‘overdressed’: fietstassen vol winter- en zomerkledij, een grote stock aan voedsel, een alaambak met fietsherstelmateriaal, waterfilters en waterzakken,…
Georgië had ons goed liggen, zeker op vlak van bevoorrading. Lang geleden dat we op reis nog zo gezond, gevarieerd en lekker konden eten. De Georgische keuken is niet meteen low carb te noemen, maar wij konden één van hun gekendste specialitieten, de khachapuri nu en dan wel appreciëren (ingrediënten: twee pizzabodems en een ongezonde hoeveelheid aan kaas), zeker als die vergezeld was van een Georgian salad (in Marokko beter gekend als de salade Maroccaine, voor de keukenprincessen onder jullie: tomaat en komkommmer en wat koriander). Als tussendoortje was er nog de Georgische snicker. Ook konden we in elk dorp probleemloos water tanken aan een plaatselijk kraantje, als varianten hadden ze er nog het lekkere Borjomi water en een uitgebreid assortiment wijnen. En die winterkledij hadden we ook thuis kunnen laten: short en T-shirt bleken meer dan voldoende.
Een teveel aan bagage, een tekort aan trainingskilometers en een vochtige warmte zorgden voor een ietwat moeizame doorsteek van de kleine en grote Caucasus, waarmee we ook dit jaar terug een perfect excuus hebben voor onze lage gemiddelde snelheid. De Caucasus is een grillig gebergte wat inhoudt dat je eerst één of meerdere dagen bezig bent om naar 2000m en meer te klimmen. Eenmaal op de col aangekomen kan je met de remmen dicht onmiddellijk beginnen afdalen om vervolgens opnieuw te starten. Vlakke plateaus of ‘rolling hills’ vinden ze in Georgië duidelijk overroepen. Onze tocht bood een afwisseling tussen goed berijdbare grintwegen, paden met losliggende keien en rustige geasfalteerde wegen. De enige uitzondering daarop was de military road die de belangrijkste handelsverbinding vormt tussen Georgië en Rusland. Deze weg is enkel aan te raden voor fietsers die graag tussen vrachtwagens laveren.
Het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van de tocht lag voor ons in Svaneti. Svaneti is een historische provincie in de hoge Caucasus, in het noordwesten van Georgië. Het gebied wordt omringd door bergen van drie- tot vijfduizend meter. Svaneti was lang min of meer geïsoleerd van de buitenwereld. De dorpen worden gekenmerkt door de vele wachttorens die dorpelingen eeuwen geleden bouwden om zich te beschermen tegen invasies, rovers en burenruzies.
Wellicht roken we niet altijd even fris maar de Georgische medemens is op dat vlak vrij tolerant. Dat zijn ze ook op vlak van wildkamperen. Tegenwoordig kamperen we nogal opzichtig, we zien er geen graten in als mensen ons gezien hebben, integendeel. Het gevolg in Georgië is hoe meer mensen je hebben gezien, hoe meer kilo’s aan giften je de volgende dag moet mee naar boven moet sleuren. Een greep uit de cadeautjes: 4kg appels, 1kg perziken, 2 trossen druiven, een cavaillon, 1liter wijn,1 liter vodka, 0.5l zelfgebrouwen schnaps,…
Het gebeurt niet veel dat wij een aparte alinea aan dierenwelzijn kunnen wijden, maar hier is dit wel op zijn plaats. Doorheen heel Georgië zagen we vrolijk knorrende varkens langs de kant van de weg vrij rondlopen. Varkens met vrije uitloop, dit moet ongetwijfeld topsaucissen opleveren. De Georgische koeien beschikken op de openbare weg over meer rechten dan een zwakke weggebruiker in Vlaanderen. Al speelt hier wellicht het recht van de sterkste.
Straathonden zijn er in overvloed maar deze zijn bijna steeds systematisch gechipt en worden door de locals van eten voorzien. Er waren zelfs twee exemplaren die op een zonnige zondag niets beter te doen hadden dan ons maar liefst 45km te vergezellen (die lage gemiddelde snelheid speelde ook hier een rol). Soms mengden zich wel ongevraagd in de fotocompositie. En de Georgische schaapshond, de Kaukasische owcharka reageerde gelukkig gepast (lees: hij liep weg) op een al dan niet goed gemikte steen.
Na 4 weken kunnen we vaststellen dat er in Georgië voor elk wat wils is: eeuwenoude kerken en kloosters, cave towns, spa’s, Stalin curiosa (Stalin was een Georgiër), een leuke hoofdstad en machtige bergen voor de meer actieve toerist. Wij keerden in elk geval meer dan tevreden naar huis terug.
* Sakarthvelo is Georgisch voor Georgië
16/07/2018: Tbilisi – Orbeti : 41km, 4u33, 8.8km/u gem.
17/07/2018: Orbeti – Burnasheti : 84km, 6u31, 12.8km/u gem.
18/07/2018: Burnasheti – lake Tabatskuri : 29km, 3u37, 8.0km/u gem.
19/07/2018: lake Tabatskuri – Borjomi: 54km, 3u49, 14.1km/u gem.
20/07/2018: Borjomi – Abastumani: 73km, 4u56, 14.8km/u gem.
21/07/2018: Abastumani – New Sairme: 54km, 5u37, 9.5km/u gem.
22/07/2018: New Sairme – Nosiri: 103km, 5u33, 18.5km/u gem.
23/07/2018: Nosiri – Enguri Dam: 88km, 5u30, 16km/u gem.
24/07/2018: Enguri Dam – Lakhamula: 69km, 5u47, 11.9km/u gem.
25/07/2018: Lakhamula – Mestia: 41km, 3u31, 11.5km/u gem.
26/07/2018: rustdag in Mestia
27/07/2018: Mestia – Ushguli: 45km, 4u58, 9.0km/u gem.
28/07/2018: rust- en wandeldag in Ushguli
29/07/2018: Ushguli – Tekali: 61km, 5u33, 11.0km/u gem.
30/07/2018: Tekali – Ambrolauri: 94km, 6u22, 14.7km/u gem.
31/07/2018: Ambrolauri – kruising naar Chiatura: 71km, 5u32, 12.8km/u gem.
01/08/2018: kruising naar Chiatura – Sanckhere: 60km, 5u25, 11.1km/u gem.
02/08/2018: Sanckhere – 5km na Gomi: 62km, 4u55, 12.5km/u gem.
03/08/2018: 5km na Gomi – Gori: 39km, 2u24, 16.0km/u gem.
04/08/2018: rustdag in Gori
05/08/2018: Gori – Tbilisi: 88km, 4u35, 19.3km/u gem.
06/08/2018: rustdag in Tbilisi
07/08/2018: taxi naar Stepantsminda, 38km langs Tergi-rivier in Abanovallei
08/08/2018: retour met taxi naar Tbilisi (wegens te druk op de military road)
09-12/08/2018: Chillen in Tbilisi
Ha, daar zijn twee luitjes terug in ‘t land !
Fijn te horen dat jullie het goed hebben gesteld. Beter overdressed dan in ons geval : kleren te kort, bibberen en uiteindelijk hippe en valse Nike bodywarmers kopen. Blijkbaar toch nog de moeite genomen naar Stepantsminda te karren en die mooie vallei naar Abano.
Hier in Zandvoorde begint onze onderlip al licht te trillen en schiet soms één of andere ledemaat totaal onverwacht een ongewenste richting uit. Een gezonde spanning is zich aan het manifesteren.
Voer voor een avondje kletsen, we hebben trouwens nog wat Kirgizievragen, alleen zit onze agenda onverantwoord vol om daar nog een gezamenlijke avond uit te prikken. We zien wel.
Heel mooie foto’s.
Iemand de Wodka en de schnaps geproefd? Er niet blind van geworden?
Zoals steeds doet het schrijven me lachen en de foto’s me terug verlangen naar het mooie Georgië. Zalige foto trouwens van jullie beiden, met de pet. Petje af voor alweer een leuke post. Bedankt Wim en Tine x
Prachtige ervaringen rijker!
Leuk om te volgen vol bewondering x
Wat een heerlijkheid weer en wat een prachtplaten! Nu officieel op de verlanglijst 😉 Liefs
Ja! Een selfie zowaar… Benieuwd of de Georgische snicker kan tippen aan het origineel. Verder heel blij dat jullie tevreden zijn thuisgekomen. Tijd om even languit in de zetel te gaan liggen nu, me dunkt.
Enjoy x
Wat een prestatie weer. Wat zijn jullie toch toppertjes! Ooit treden we in jullie illustere voetsporen.
Vele groeten,
Chapter Destelbergen, dat op 2 dagen van hun warme bedje bivakkeert
Dank je wel voor het mooie luchtig geschreven verslag. Het achtste leven meegezeuld? Mooie foto’s.
Leuk, als je jullie trips op de wereldkaart aanduidt hebben jullie toch al heel wat landen doorfietst – maar vermoedelijk nog genoeg ideeën om er nog interessante landen bij te doen 🙂
Jaloersmakend mooi verslag en foto’s!
Hier in Jo’burg genoten van jullie verslag terwijl we ‘Het achtste leven’ aan het lezen zijn. Groetjes en fijne, veilige tocht gewenst ! Noël en Vera
prachtige foto’s we zien dat er veel klimwerk aan te pas kwam,je moet het maar doen
en met het verslag reisden we zo mee
lieve en jan
Wat een heerlijke reis met weer bijzondere foto’s. Georgië is echt prachtig, de heerlijke keuken en de gastvrijheid onvergetelijk. Genieten om jullie verhaal te lezen, dank!