Scroll Top

Op ons stalen ros over ruiterpaden

In 2010* trokken wij in de paasvakantie voor een paar dagen naar Engeland en omdat het daar toen zo plezant fietsen was, beslisten we dat het hoog tijd was voor een hernieuwd en verlengd bezoek. Een vers reispas werd aangevraagd en we lezen ons nog wat in: eet je een scone best ‘s morgens of ‘s middags, moet je ook op een singletrack links rijden, wie is daar tegenwoordig premier, …

Ziezo, vertrekkensklaar. We hangen de tassen aan onze fietsen, nemen nog snel onze stiff upper lip mee en fietsen gezwind naar Duinkerke. Daar mogen we als fietser als eersten op de ferry en twee uur later in Dover er als eersten weer af. Goed geregeld.

Groot-Brittannië is geen typisch fietsland. Op smalle baantjes met hagen aan weerszijden rijden auto’s rustig en traag, maar op de kronkelige single en dual carriageways is er naast de haag geen zijberm voorzien, laat staan een fietspad, inhaalmanoeuvres op 30 centimeter afstand zijn niet altijd goed voor het vertrouwen. Gelukkig doet de National Bicycle Organization haar best en er zijn heel wat (onverharde) routes. Wij kiezen voor een off-road achtje (zie kaart) waarbij het plan is de North Downs Way, een uitje naar Isle of Wight, de King Alfred’s Way en de South Downs Way te combineren.

We starten met de North Downs Way, ook bekend als de Pilgrim’s Way omdat hij start in Canterbury. Het wordt meteen duidelijk dat het granny wheel op onze fietsen vaak zal gebruikt worden. De Britse wegen gaan op en neer en percentages van meer dan 15% worden daarbij niet geschuwd. Het is meteen een kennismaking met het typisch Britse ‘bridleway’ of ruiterpad. Oorspronkelijk bedoeld voor (sterke) paarden, maar ondertussen wordt er ook gretig gebruik van gemaakt door voetgangers en sinds 1968 ook door fietsers. Gemotoriseerd verkeer is er niet toegelaten, een meerwaarde voor de vakantiefietser. De North Downs Way is helaas niet de meest rustige route in die zin dat het lawaai van het verkeer van en naar Londen nooit ver weg is.

Een fijne vaststelling zijn de vele pop-up boerderijcampings waar het heerlijk rustig kamperen is. Ze vormen voor ons het perfecte midden tussen de reguliere campings en wildkamperen. Er is altijd drinkbaar water, een toilet, soms een douche.

Het rondje op de Isle of Wight is een beetje een vakantie in een vakantie. Dit kleine eiland wordt van de Great Britain gescheiden door de zeestraat Solent. We kamperen er idyllisch met zicht op de oceaan, likken een onverwachts ijsje met een view en fietsen in het passeren nog langs de belangrijkste attractie van het eiland, The Needles.

Via het New Forest (in 1079 aangelegd als jachtterrein van de Engelse koning Willem I) bereiken we Salisbury waar we een rustdag houden en ons klaarstomen voor de King Alfred’s Way (KAW): “a 350km circular off-road adventure route through 10,000 years of history, connecting some of England’s most iconic sites.” De omschrijving is meer dan genoeg om onze interesse en benen te prikkelen.

Met uitgeruste benen staan we de volgende dag in geen tijd twintig kilometer verder en 13.000 jaar terug in de tijd bij Stonehenge, de iconische cirkelvormige staande stenen, waar we een verplichte fotostop houden. Daarna is het tijd voor de Salisbury Plain. De zoetgevooisde stem van Peter Gabriel in ons hoofd geeft het tempo van de pedaalslagen aan.* Dit kalkplateau is een militair trainingsgebied van 780km² waardoor het er zeer desolaat is. De rode vlag wappert wat (hier) betekent dat militaire oefeningen aan de gang zijn, maar een tank hebben we niet gekruist.

Vervolgens loopt de KAW over de Ridgeway, de oudste weg van Groot-Brittannië, 139km lang. Deze werd 5000 jaar geleden al gebruikt als handelsroute. De (relatieve) hoogte maakte de weg veilig en de droge grond zorgde voor makkelijk reizen. Dat klinkt als ideale omstandigheden voor twee Belgische vakantiefietsers. Het moet wel gezegd worden dat de catering op de handelsroute een beetje tegenvalt.

Daarna is het tijd voor de Devil’s Punch Bowl, een natuurlijk gevormd amfitheater. Er zijn verschillende kleurrijke verhalen over de naam van dit gebied: de duivel zou er met allerhande werken bezig geweest zijn (omdat er te veel kerken werden gebouwd of om de god van de donder Thor te irriteren). Feit is in elk geval dat het diabolisch fietsen is op de grillige en zanderige ondergrond, al verzachten de vergezichten en de paarse heidebloemen het leed.

Het plan was om via de South Downs Way terug te keren richting naar Dover, maar nog eens 160 km offroad en 3800 hoogtemeters, blijken te ambitieus voor onze vermoeide benen. Dus kiezen we na één “down” voor de geasfalteerde route 2 (van het National Cycle Network) langs de kust. De wind zit daarbij bijzonder goed (6 Beaufort in de rug). We zetten ons mooi rechtop en worden naar Dover geblazen.

Afsluiten doen we in the White Horse, Dovers oudste pub waar Kanaalzwemmers hun tijd op de muur hebben geschreven. We komen niet in de verleiding en kiezen voor de ferry terug naar Duinkerke.

 

* Voor de liefhebbers van jeugdige fietsers: https://movingaround.be/op-en-neer-in-kent/
* Pas achteraf hebben we beseft dat de hit uit onze jeugd als titel ‘Solsbury Hill’ had en niet ‘Salisbury Hill’.
* Voor wie ook zin heeft de King Alfred’s Way te fietsen, alle info vind je hier: https://www.cyclinguk.org/king-alfreds-way

10/07/2022: Oostende – Duinkerke (FR) – Dover (UK) – Shepherdswell: 92km, 5u53, 15.6km/u gem.
11/07/2022: Shepherdswell – Weltwell: 48km, 4u10, 11.5km/u gem.
12/07/2022: Weltwell – West Kingsdown: 62km, 5u28, 11.3km/u gem.
13/07/2022: West Kingsdown – Henfold Lakes: 70km, 5u38, 12.3km/u gem.
14/07/2022: Henfold Lakes – Nyewood: 67km, 4u56, 13.5km/u gem.
15/07/2022: Nyewood – Portsmouth – Fishbourne (Isle of Wight) – Wootton: 45km, 3u18, 13.5km/u gem.
16/07/2022: Wootton – Brighstone: 63km, 4u44, 13.2km/u gem.
17/07/2022: Brighstone – Yarmouth – Lymington (UK): 30km, 2u21, 12.8km/u gem.
18/07/2022: Lymington – Salisbury: 70km, 5u11, 13.4km/u gem.
19/07/2022: rustdag in Salisbury
20/07/2022: Salisbury – Marlborough: 90km, 7u29, 11.9km/u gem.
21/07/2022: Marlborough – Pangbourne: 73km, 5u58, 12.2km/u gem.
22/07/2022: Pangbourne – Farnham: 72km, 5u08, 14km/u gem.
23/07/2022: Farnham – Rogate: 57km, 5u23, 10.5km/u gem.
24/07/2022: Rogate – Steyning: 62km, 5u03, 12.2km/u gem.
25/07/2022: Steyning – Hastings: 92km, 5u12, 15km/u gem.
26/07/2022: Hastings – Dover: 82km, 5u12, 15.7km/u gem.
27/07/2022: Dover – Duinkerke (FR) – Oostende (BEL): 83km, 4u39, 17.8km/u gem.

Comments (11)

Prachtig om te lezen en mee te reizen!

Mooi verslagje alweder! Tot gauw…

Marianne Demeestere

Ziet er prachtig uit ?

Super! Ga er van uit dat je die stiff upper lip daar hebt gelaten ?
Mooie beelden, we kijken al uit naar de verhalen.

Is Engeland mooi en goed om te fietsen, en hoe zit het met de accommodatie?

Groetjes
Marco

Nice, nice 🙂

Succes en geniet ervan.

Ik geniet met jullie mee! Mooie reis en zoals altijd heel mooie foto’s. Jullie hebben Barnaby of Morse niet ontmoet in een of andere pub? Engelser dan die twee kan het niet. En Wim heeft een rooie baard!!?? Daar valt dat niet op!

Tough guys!! Wat een route.

Met de nodige vertraging in jullie reiservaringen gedoken, en genoten! Even mee op vakantie, in een bliksemschicht, en zonder stramme spieren. Zo leuk om te lezen.

Comments are closed.